Εύα Γεωργίου 🌹 Αμίλητη μέρα Βουβές οι ώρες, περίμεναν νωχελικά το ηλιοβασίλεμα Δεν χώρεσε τίποτα η γιορτή Ούτε αγκαλιές, ούτε φιλιά...

Ημέρες πάθους Σταυροί Θεού κι Ανθρώπων Γολγοθά δρόμοι. Οι μίσθαρνοι Ιούδες εξουσιών αθύρματα. Καρφιά και όξος δύο χιλιάδες χρόνια ίδια...

Η νύχτα είναι κρύα κι ο αγέρας μου φέρνει φαντάσματα. Με τα δάχτυλα σχηματίζω σκελετούς πάνω στα μαύρα πέπλα,στο σκοτάδι! Σε φωνάζω,...

Περαστικοί είμαστε από αυτή τη ζωή.. Σαν ένα φύσημα του αέρα, μια αχνή ανάσα στον κόσμο που δεν μένει για πολύ... Σαν τα σύννεφα που...

Στων ιδεών τον κόσμο κύτταρο είμαι· έτοιμο για απόπτωση, ρουφώ τον πόνο σου για να κρατηθώ. Κι όμως, έτοιμο να κατακτήσω την εύθραυστη...

Λαξεύω το φιλί πάνω στην πέτρα, της Κυριακής, το γιορτινό. Αυτό που κράτησες, λάφυρο απόρθητο για εμένα. Τον μεστό σου Αύγουστο να...

Σαν χάδι η μοναχικότητα επισφαλή Σαν τα λεπτά σου ακροδάχτυλα που αγγίζουν την επικινδυνότητα. Κατερίνα Κυπραίου "Θεωρίες σωμάτων"

Εμείς, οι αμέτοχοι, οι βέβαιοι, με τα παπούτσια γεμάτα λιβάνι και λόγια αέρινα, σταθήκαμε στις σκάλες κι απαιτήσαμε να σηκωθείς. Σε...

Κύριε, συγχώρα μας Ω,  Κύριε, συγχώρα μας,  για κάθε ατόπημά μας... Συγχώρα μας,  που την αγάπη που μας χάρισες, δεν νιώσαμε  και το...

❣️Στα φωτεινά οροπέδια της Αγάπης❣️ Φορτώθηκες στις λυγισμένες σου πλάτες τον σταυρό και πορεύτηκες ανηφορίζοντας στα βράχια του δικού...

Σαν φύλλο Φθινοπώρου πριν καν να κιτρινίσει Ξεκόπηκες από το μίσχο της ψυχής Βιάστηκες δεν περίμενες ομαλά να κοκκινίσεις Εκεί που πας να...

Σαν το πρόσωπο σου αγγίζω και οι ανάσες συλλαβίζουν τα ανείπωτα. Βλέμματα υποκλίνονται στο χτύπο της καρδιάς. Άκουσε την καρδιά σου, θα...

ο Γιάννης Παπαθεοδώρου Βαθιά ανασαίνει η θλίψη να κρατήσει με το λίγο οξυγόνο τής σιωπής ζωντανή...

Σωπαίνει η ψυχή μα ο πόνος της ουρλιάζει θρηνεί απαρηγόρητη σχίζεται και σπαράζει. Ο κόσμος ολούθε ανάστατος φρίκη και δυστυχία χάθηκε η...

Μέρες που έρχονται, λίγοι στίχοι προσευχής στη ΜΑΝΑ, λίγες σταγόνες αγάπης στις Μάνες. Ο δρόμος προς την Ανάσταση είναι σταυρικός, μα η...

Μες στην αγκαλιά σου βουνό το κορμί μου πάγωσε και ζεστάθηκε... Το βλέμμα μου ταξίδεψε στο ουρανό, τα σύννεφα έτρεχαν και δάκρυζαν με...

Γιατί.... Γιατί να διυλίζω τον κώνωπα και να καταπίνω την Κάμηλο... Γιατί να με βασανίζει η λεπτομέρεια... Γιατί να περπατώ ξυπόλητη ...

Πώς μπορώ να ζωγραφίσω έναν πίνακα χωρίς καμβά; Πώς μπορώ να γράψω ένα ποίημα χωρίς χαρτί; Πώς μπορώ να κάνω όνειρα χωρίς εσένα δίπλα...

Πέφτουν οι ψιχάλες δυνατές στην γη. Τίποτα δεν θυμίζει την ηλιόλουστη μέρα του πρωινού. Στην σκέψη σου σκοτείνιασε κάθε ίχνος φωτεινής...

Κοιτάς τα αστέρια και το φεγγάρι. Εύχεσαι κάτι καλό, η ψυχή σου να πάρει. Βλέπεις τον ήλιο και τον ζηλεύεις. Θέλεις να λάμψεις, το πως...