Στο βέλασμα του εριφίου κάτω από τη θηλή της λαβωμένης μάνας σπαράζει η καρδιά της τρυφερής μαργαρίτας μες στον κατακίτρινο λειμώνα  Στο...

Απόψε Σ' ονειρεύτηκα επάνω στον σταυρό Τα δακρυσμένα μάτια μου έραιναν τις οδύνες Σου Γιατί η μοχθηρία θηρεύει την αγνότητα; Απόψε Σ'...

Νόμιζε πως ζυγώνανε οι μέρες της την πύλη του αιώνιου Το γλίσχρο αγιοκέρι στο λιπόσαρκο χέρι, έλιωνε στην καλντέρα της ζωής της...

Kαι ξεγελούν τις ηλεκτρισμένες αυγές των γιορτινών Κυριακών σου πράες αστροφεγγιές. Κάπως έτσι μαλακώνουν τα μπουκώματα της ψυχής. Μα...

Νύχτα βαθιά κι εξάπτει τους στοχασμούς μας η σιωπή σου. Δραματουργοί εμείς της άγνωρης σκαλέτας του σεναρίου της μοίρας μας... Γιατί...

Ελεύθερε Άνθρωπε.. Λάμπεις στο βωμό της Τέχνης! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΙΟΥΝ!!! ΠΟΙΗΣΗ ΑΘΑΝΑΤΗ Και...

Η ώρα της αναχώρησης πλησιάζει.. Κι είναι σαν να διανοίγεται το απόστημα της ανοιχτής πληγής πάνω στις ράγες της προηγούμενης ζωής σου.....

Ρεγγίνα της μοίρας μου πορευόσουν μαζί μου σε άβατα μονοπάτια αλλότριων αιώνων... Κι ανεχόσουν την άπνοια της ερήμου μου -με γαντζωμένη...

Υπάρχεις... και σ'ανασαίνω στο πρίσμα του πόνου. Οι ανάσες μας αδιάλειπτες έριδες αναζωπυρώνονται στο μόριο του χρόνου... Μετρώ...

Και πορευόταν με την άλικη γόνδολα μετρώντας τους χτύπους του καμπαναριού του San Marco.. Μαρκήσιοι και Δόγηδες υπέκυπταν στον πειρασμό...

Απόψε έσταξε πολύ δάκρυ ο ουρανός. Κοντά στ'απομεινάρια τής κολόμπας έκαψα τα ρέλια τής οδύνης. Πάνω στο ίδιο χώμα ο ήλιος σάστισε.......

Ξαγρύπνησα μες στη σιωπή σου μα τώρ'αναγεννιέμαι με το στεντόρειο κάλεσμά σου.. Και φρύγεται το λυκαυγές στου ίμερου το καύμα Μελίρρυτη η...

Κι αν κάποιος επιδιώξει να σβήσει τη φλόγα τής ελπίδας σου ας ρεμβάσει πρώτιστα τις εφτάψυχες ίριδες τ'ουράνιου τόξου στην ηλιόδωρη...

Διάσπαρτες πυγολαμπίδες ξεπρόβαλαν από τα μπαξεδάκια της Άνοιξης . Πολύχρωμες λιβελούλες τσιμπολογούσαν τη γύρη της ήβης στα σέπαλα των...

Πείτε μου που θα βρω την ιερή κρήνη του Ασκληπιού για να γεμίσω το δερμάτινο ασκί μου ραμμένο από πληγωμένη σάρκα.. Διψώ, πολύ διψώ...

Έσκαψες βαθιά στα σωθικά μου για ν'αγγίξεις τη κραταιή ρίζα σου.. Κι ο ήλιος σου,  έλουσε τον κορμό της ζωής μου με το φως της αιώνιας...

Εσύ πληγμένος λύγισες στο πύρινο σταυρό σου κι ασπάζονταν οι Άνοιξες  τα πέταλα των ρόδων  για τη ζωή τη ροδαλή  στο γκρίζο μέτωπό σου...

Αν τύχει και διαβείτε το σοκάκι της απόγνωσης.. Αν τύχει και ακούσετε κάποιου πεζού το παραμιλητό.. Να μην τον αποπάρετε Θα εγκωμιάζει το...