Ποτέ, αλήθεια, δε μ’ ενόχλησε των αρωμάτων η αντοχή στον χρόνο, καθώς τη μνήμη ανακινούν, το παρελθόν ξυπνώντας. Πολλές φορές ταξίδεψα με...

Θυμάμαι τη μέρα που σε γνώρισα· τότε που μου σύστησες τον αψεγάδιαστο εαυτό σου. Ήταν ωραία η μάσκα σου· αόρατη, μα ορατή στα μάτια μου....

Χτυπάει ο λεπτοδείκτης· τικ… τακ… τικ… τακ… αργά· ρυθμικά· απόλυτα συγχρονισμένος με τους χτύπους της καρδιάς μου. Συνήθως, απαρατήρητος...

Η αυλαία έπεσε. Τα φώτα έσβησαν,  όπως σβήνουν τ’ αστέρια στης αυγής το χάραμα. Οι φωνές λιγοστεύουν,  ώσπου χάνονται,  αφήνοντας πίσω...

Ξαγρυπνώ. Αδιάκοπα. Το κρεβάτι μου έχει χάσει πια την οικεία του αίσθηση.  Δε φέρνει την ηρεμία μέσα μου,  δε με τραβάει στη λήθη. Το...