Αντώνης Περδικάρης Είδα στο πρόσωπό σου την Ανατολή και πήρα δώρο ευλογημένο !!! Ο ποιητής την μοναξιά ποτέ δεν νιώθει στην ψυχή. Ζει τις...

Αντώνης Περδικάρης 🌹 Άκουσε μονάχα κύμματα, το ψαλμό του ανέμου, δέντρα που συρίζουν στον άνεμο ... Πάρε το φως του φεγγαριού να αλλάξει...

Το ποίημα φτερούγισμα που χάνεται. Η θύμηση σου μένει θλίψη μακρινή κερί αναμμένο στη γωνιά. Μια χούφτα αγάπης στους θορύβους του...

Καθώς ο ήλιος με χαράζει πυρώνοντας την αμμουδιά, βελόνια κόκκινα με αίμα στην ώχρα πάνω του νοτιά. Δώδεκα ορφανά δελφίνια στον παγωμένο...

Βράδιασε στην πόλη βράδιασε άγονες γραμμές, περιμένουνε στο τίποτε έρημες καρδιές … Αστέρια μέτρα κι’ ουρανό μαζί μου να πλαγιάσεις, βάλε...

Αχ ουρανέ τα σύννεφα του κόσμου,  λευκά καράβια που ελαφρά πετούνε,   στα μακρινά σου πέλαγα κυλούνε,  φτερά στο σώμα και κουράγιο δωσ’...

Κονιορτός και αγέρας Σ’ αυτό το γαλάζιο τόπο δεν εντοπίζεται φιγούρα Μοναχικοί ταξιδιώτες καίγονται στην άμμο Μονοπάτι σκληρό Χωρίς...