όμορφα που κεντούν οι κερασιές τις βρύσες του αγέρα... παντού στα κρυφά βλασταίνει ο έρωτας κι εγώ, σαν που γερνώ πάντα την άνοιξη... ...

οι τοίχοι γεμάτοι βροχή που μιλά στις σκιές... στη φωνή μου, το πένθος κι εσύ, ...

Στην επόμενη πόρτα που θα διαβώ, θα σταθώ καταμεσίς του δωματίου. θάχω τα μάτια μου κόκκινα και το φως της νύχτας, θ'αγκαλιάζει τα λευκά...

μιά φορά κι έναν καιρό, ήταν ενα ατελές παραμύθι με όμορφες λέξεις και άσχημο τίτλο που ψιθυρίστηκε στο...

κυρά θάλασσα, σάμπως η αφή η αμαρτωλή  αν σέ'βρει νύχτα μου, ας μην χαθεί  και μου δειπνήσεις άμπωτη...          σάμπως να στέκω σε βράχο...

όταν διαλέγω τη σιωπή, κλέβεις τον καπνό απ'το τσιγάρο μου. μετά, κλείνω τα μάτια και χαϊδεύω απαλά τα κύματα ...

η πρώτη μου λέξη ήταν "Μάνα"... η τελευταία θάναι "Γυναίκα"... ...όλος ο κόσμος λάμπει στα πρόσωπα τους. το άλλο τους όνομα, σμιλεύει το...

κι εκεί που στοίβαζα τις ρώγες του κομπολογιού τη μιά πάνω στην άλλη κι αγκομαχούσε η βελόνα του γραμμοφώνου στις νότες του Μάρκου μου,...

στιγμή, σαν παφλασμός ζωής ή βρόγχου τρίξιμο, και των προσώπων μνήμη... η βεβαιότη, στασιάζει εκλιπούσα, στο αβέβαιο....

Ε γεννήθης και εν γένει καλώ σου τα χείλη. Ρ οών...και της ιχώρ κέρασμα αθανάτων. Ω ,μέγιστον θρόισμα δροσερό στα βλέφαρα της, Σ ΄...

οι λέξεις μου, χαράζουν τη μοναξιά. μα άντεξα γιατί, σκιά με φίλησε, στο θλιβερό το χάραμα της έρημης μου λεμονιάς... έζησα...

ιδού λοιπόν, τα κατάσπαρτα χείλη μου με τ'αγκάθια, που αφίλητα μένουν...           τα διάφανα, που τα γδέρνει το φως και βυζαίνουν της...

τότε που σε περίμενα, σκόνταψε η ζωή μου σε μιάν ημέρα  που έσβηνε το φως της  για να κοιμηθεί,  σιωπηλή... ο χρόνος έκαμε λάθος  και...

θα με βρεις και θα θυμίζω Φθινόπωρο και θάναι οι ώμοι μου γιομάτοι τα σύννεφα, τα κίτρινα δέντρα... θα με βρεις και θάμαι η άγρια πόλη,...

κάθε πόρος στο δέρμα, θηλειάς αόρατης υδρατμός  και ψηλώνει αντρίκιος...        εσύ, που νύχτα  έκλεψες  κύμα το αίμα μου.       εγώ, που...