Χτύπα κι άλλο την πόρτα.
Πιο δυνατά θα σε ακούσουν!
Που θα πάει!
Το παιδί αυτό είναι δικό μας και θα το πάρουμε από 'δω θέλουν δεν θέλουν."
Το παράθυρο ελάχιστα ανοιχτό και η
Μαντλίν άκουγε με φόβο ότι οι βιολογικοί γονείς της Ηλέκτρας που την άφησαν στα ίδια της στα χέρια οκτώ χρόνια μετά την ζητούσαν πίσω.
Οχι δεν θα το δέχονταν ποτέ.
Ηταν δική τους η απόφαση.
Η μικρή Ηλέκτρα κοιτούσε με αγωνία την Μαντλίν.
"Μην δεχθείς να με δώσεις εσύ μου έχεις πει την αλήθεια μαμά έτσι δεν είναι; Αυτοί είναι που με γέννησαν!
Εγώ δεν τους ξέρω, μαζί σου θέλω να μείνω μέχρι να σβήσει ο ήλιος!"
"Ακουσέ με Ηλέκτρα, θα τους ανοίξω σου υπόσχομαι ότι ποτέ δεν θα σε χάσω από τα μάτια μου για κανέναν λόγο."
Την έσφιξε στην αγκαλιά της με δύναμη.
"Πάμε πριν σπάσουν την πόρτα"
Η μικρή κοιτούσε με το πρόσωπο κατακόκκινο δίπλα από τη μητέρα της... άνοιξε την πόρτα με θυμό.
"Τι θέλετε εδώ;
Γιατί μας ενοχλείτε;"
"Μικρή γλωσσού "είπε η γυναίκα στην πόρτα.
"Τι δεν ξέρεις;
Εγώ σε γέννησα και έχω ειδοποιήσει τούτην δω την κυρά ότι θα σε πάρουμε, σε κρατούσε γιατί δουλεύαμε, μα τώρα θα τσακιστείς και θα έρθεις μαζί μας."
"Μαμά μου είναι αυτή εδώ και ότι και να κάνετε αυτή θα αγαπώ πάρτε με λοιπόν αλλά να ξέρετε ότι θα σας κάνω τη ζωή κόλαση, ξέρω όλη την αλήθεια, από μικρούλα επίσης ξέρω και ελληνικά και γαλλικά αυτή με φροντίζει σε όλα, δεν θα σας κάνω όμως το καλό παιδί με φέρατε και με αφήσατε μωρό, με μεγαλώνει η μαμά μου μόνη της τώρα θέλετε να την αφήσω ολομόναχη για να έρθω μαζί σας άμ' δεν σφάξανε!"
Ο θυμός του ζευγαριού ήταν μεγάλος μα η Μαντλίν ήξερε ότι άλλη λύση δεν θα είχε από το να αποχωριστεί το παιδί που λάτρεψε περισσότερο από τη ζωή της.
Ήταν δικαστικός για την ακρίβεια εισαγγελέας, δεν θα μπορούσε να αποδείξει ότι το παιδί βρέθηκε νόμιμα στα χέρια της και είχε ήδη παραβεί το νόμο βγάζοντας ψεύτικο πιστοποιητικό για το σχολείο της και δηλώνοντας την ως ανιψιά της.
Η γυναίκα έκανε νόημα στο ζευγάρι να τους μιλήσει.
Έσκυψε στην Ηλέκτρα και της είπε: "Πήγαινε λίγο μέσα, σου υπόσχομαι να κάνω το καλύτερο για σένα και σε παρακαλώ μη μου θυμώσεις ποτέ, να το θυμάσαι αυτό."
Η Ηλέκτρα την κοίταξε με θάρρος στα μάτια.
" Εγώ θα πάω μαζί τους αν μου το ζητήσεις μα να θυμάσαι ότι μία μέρα θα είμαστε μαζί και τίποτε δεν θα το αλλάξει αυτό"
Η Μαντλίν τη φίλησε απαλά στο κούτελο και βγήκε στην εξώπορτα.
"Θα σας την δώσω υπό έναν όρο:
Κάθε μήνα θα σας καταθέτω ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, με αυτά τα χρήματα θα ζείτε εσείς και η κόρη μου θα έχει ότι χρειάζεται, μόρφωση δραστηριότητες και φυσικά θα επικοινωνώ μαζί της, θα έρχομαι όπου μένετε και στα διάστηματα διακοπών θα τη βλέπω, αν δεν το δεχτείτε δεν σας τη δίνω και φυσικά το λόγο θα έχουν τα δικαστήρια"
"Και ποια είσαι μ@@ή κωλογαλλίδα που θα μας απειλήσεις;"
"Είμαι αυτή που αφήσατε την κόρη σας τριών μηνών στην πόρτα μου, με ένα σημείωμα ότι είναι ελληνίδα,και ότι δεν μπορούσατε να την μεγαλώσετε για αυτό αδειάστε μας τη γωνιά και αποφασίστε τι θέλετε να κάνετε μόνο ενημερώστε με σύντομα!"
"Την αφήσαμε εδώ γιατί είχαμε έρθει για δουλειά μα μείναμε άνεργοι,όταν τη γέννησα και δεν είχαμε άλλη λύση."
Είπε η βιολογική μητέρα.
"Σε είδαμε που έμπαινες σπίτι σου και καταλάβαμε ότι είσαι φραγκάτη έπειτα μάθαμε ότι είσαι και εισαγγελέας σκεφτήκαμε ότι θα είναι καλά μαζί σου."
"Ωραίοι ...πολύ ωραίοι γονείς και τώρα βρήκατε δουλειά;
Αν κρίνω από την μυρωδιά σας όχι"
Η Μαντλίν με χέρια που έτρεμαν πάλευε να κρατήσει τόσο τον φόβο της όσο και την αγωνία της.
"Αυτή εδώ είναι μία επιταγή, τα χρήματα αυτά θα σας φτάσουν για να φύγετε για πάντα γιατί δεν βλέπω σημάδια μητρικής αγάπης όσο για πατρική πες μου πόσα θέλεις ή μάλλον άστο θα γράψω μόνη μου..."
Η γυναίκα έγραψε ένα μεγάλο ποσό στην επιταγή.
Αν σας ξαναδώ σας υπόσχομαι ότι θα σας σκοτώσω και ας ζήσω στη φυλακή τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου.
"Δεν θα το κάνεις ξανθούλα γιατί την αγαπάς πολύ την μυξιάρα για να την αφήσεις μόνη και αβοήθητη"
Η πόρτα έκλεισε στα μούτρα των γονέων, μόνο σκουπίδια μπορούσες να σκεφτείς ότι είναι όχι γονείς.
Η Ηλέκτρα κοιτούσε τη μαμά της.
"Πλήρωσες την αγάπη σου για μένα" είπε με θυμό στη φωνή της.
"Πλήρωσες αυτούς τους απατεώνες ρε μαμά!"
"Τώρα έφυγαν ματάκια μου μην ανησυχείς πάει τελείωσε"
Η μικρή ήταν θλιμμένη, για τα οκτώ της χρόνια η ευφυία της ήταν απίστευτη.
Τίποτα δεν είχε τελειώσει γιατί ο εφιάλτης έχει αρχίσει μόλις.
Στο δικό της μυαλό όλα τα πράγματα ήταν διαφορετικά μα και της Μαντλίν το ίδιο.
Ήξερε ότι όλα θά άλλαζαν.
Αν δεν έβρισκε άμεσα λύση, οι γονείς της Ηλέκτρας θα επέστρεφαν θα έτρωγαν το όχι ευκαταφρόνητο ποσό που άλλες οικογένειες θα αγόραζαν διαμέρισμα η μία επιχείρηση με αυτά,100.000€ ήταν άρα αρκετά ώστε να μην πλησιάσουν την Ηλέκτρα;
Η καρδιά της κόντευε να σπάσει εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε με το κοριτσάκι αγκαλιά σαν να ένιωσαν και οι δύο ότι έτσι θα έπρεπε να ήταν μαζί για μία ζωή.
Γιατί ήταν το πολυτιμότερο δώρο η μια για την άλλη.
Το επόμενο διάστημα η γυναίκα προσπαθούσε να σκεφτεί ότι ήταν προτιμότερο να φύγει με την Ηλέκτρα από 'κει και να νοικιάσει σε άλλη περιοχή...
Η να παραμείνουν και να πάρουν το ρίσκο σε όλα .
Η Ηλέκτρα καταλάβαινε ότι όλα είχαν ανατραπεί και ξαφνικά είχαν το φόβο για τη συμπεριφορά των βιολογικών γονέων της.
Ένα όμορφο ταξίδι στην Ελλάδα στα γενέθλια της Ηλέκτρας ήταν το δώρο στο κλείσιμο του σχολείο της για να ξεχαστούν και να απολαύσουν τον καλοκαιρινό ήλιο τις υπέροχες θάλασσες, τους φιλόξενους ανθρώπους και τους φανταστικούς μεζέδες.
Αγάπησαν τη γενέτειρα χώρα της Ηλέκτρας η οποία μάθαινε ελληνικά στο σχολείο που πήγαινε.
Μακάρι οι γονείς της να την αγαπούσαν αληθινά και ας έκανε πέτρα την καρδιά της να την αποχωριστεί.
Μα αυτό δεν ήταν εφικτό ούτε θέλημα θεού.
Είκοσι μέρες μετά γύρισαν με βαλίτσες γεμάτες αναμνήσεις και ενα ψυχικό δέσιμο ακόμα πιο δυνατό ανάμεσά τους.
Δεν πέρασαν λίγες μέρες και στο πάρτι που οργάνωσε η Μαντλίν για την Ηλέκτρα πριν ανοίξουν τα σχολεία ημέρα και γενεθλίων που είχε η ίδια, χτύπησε ξανά το κουδούνι.
Τα μάτια μάνας και κόρη της ορθάνοιχτα με την χαρά να πηγαίνει περίπατο.
Η ψυχή στα τάρταρα.
"Τι στην ευχή θέλετε εδώ πήρατε τόσα χρήματα!"
Η Ηλέκτρα στην πόρτα ντυμένη με το υπέροχο τζίν της το λευκό δανδελένιο μπλουζάκι της και τα μαλλιά της να ανεμίζουν μακριά και ξανθά σαν στάχυα μα θυμωμένη σαν άγριο θηρίο:"Αν δεν φύγετε θα σας κάνω κακό"
"Ηλέκτρα μου πήγαινε στους φίλους σου"
-Όχι!
"Ηλέκτρα κάνε αυτό που σου είπα!"
Πρώτη φορά στο οκτώ της χρόνια χρειάστηκε να τής μιλήσει σ' αυτό τον τόνο.
Η μικρή υπάκουσε μα δεν πήγε μέσα στάθηκε πίσω από την πόρτα και κρυφάκουγε:
"Σας έδωσα τόσα χρήματα ώστε να μας αφήσετε ήσυχες!
Εσείς όμως ξανά ήρθατε που σημαίνει..."
"Μ***η βρώμα σημαίνει ότι θέλουμε κι άλλα!"
Μεθυσμένος ο πατέρας της μικρής έζεχνε.
"Δηλαδή ξοδέψατε τόσα χρήματα σε λίγους μήνες";
"Λογαριασμό θα σου δώσουμε;
Τα έχασα στον ιππόδρομο,δουλειά δεν βρίσκουμε άλλωστε θα σου λείψουν;
Ζωάρα κάνεις μ**ή μάθαμε για του λόγου σου,είσαι και εισαγγελέας έχεις και κλεμμένο παιδί γιατί αυτό θα πω στο δικαστήριο και στην αστυνομία, οπότε αποφασίζεις!"
"Είμαι αποφασισμένη να μην υποκύψω στον εκβιασμό σας, γιατί αν το κάνω θα στερήσω το μέλλον της κόρης μου!"
"Ειναι κόρη μας όχι κόρη σου" μίλησε για πρώτη φορά η βιολογική μητέρα της Ηλέκτρας .
"Είναι κόρη μου είτε σας αρέσει είτε όχι" της απάντησε με θάρρος η Μαντλίν.
Πριν προλάβει να αντιδράσει το μαχαίρι μπήκε στην κοιλιά της κάνοντάς την να σφαδάζει.
"π*****α που θα μας κάνεις και την μάγκισα'"
Η Ηλέκτρα βγήκε πίσω από την πόρτα βλέποντας τη μητέρα της να κείτεται στο αίμα .
Το ζευγάρι έφυγε τρέχοντας.
Η Ηλέκτρα ψύχραιμη κάλεσε ασθενοφόρο και τα παιδιά από το πάρτυ έφυγαν φοβισμένα και θλιμμένα.
Η μικρή βρέθηκε στην αστυνομία να εξηγεί τη ζωή της λέξη προς λέξη και τον αξιωματικό να δακρύσει από συγκίνηση.
Η βοηθός της Μαντλίν πήρε στο σπίτι της την μικρή και τις επόμενες μέρες θα έβλεπαν τι θα γινόταν για το μέλλον της.
Η Μαντλίν έδινε μάχη να κρατηθεί στη ζωή έχοντας πληγωθεί ζωτικό σημείο...
Το νεφρό της, και ενδεχομένως θα το έχανε κιόλας.
Δέκα τραγικές μέρες για την Ηλέκτρα που έγινε σκιά του εαυτού της.
Κάθε μέρα προσευχόταν να βγει ζωντανή η μητέρα της.
Τριάντα Αυγούστου του Αγίου Αλεξάνδρου η Μαντλίν άνοιξε τα μάτια της.
Η μικρή ούρλιαξε από τη χαρά της. "Μαμά μου ξύπνησες συγχώρεσε με εξαιτίας μου θα έχανες την ζωή σου, μαμά μου μην ξαναφύγεις ποτέ"
Η Πενέλοπε η βοηθός της έσφιξε το χέρι και της το φίλησε.
"Την έχω εγώ μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά"
Δακρυσμένη η γυναίκα μαζί της φίλησε τα χέρια της βοηθού της.
"Σε ευχαριστώ"...
Άνοιξε την τσάντα της η βοηθός εισαγγελέα και της είπε:
"Εδώ είναι γραμμένα όλα.
Για το περιστατικό, η Ηλέκτρα κατέθεσε στην αστυνομία τα πάντα, αυτά εδώ είναι όλα τα έγγραφα, αυτό εδώ το χαρτί γράφει ότι σου άφησαν τη μικρή με τη δική τους συγκατάθεση και υπόγραψαν ότι αδυνατούν να την μεγαλώσουν λόγω χρήσης ουσιών..."
"Δεν έγινε αυτό"είπε σιγανά η Μαντλίν.
"Για την Ηλέκτρα έτσι ακριβώς έγινε"
Το νεφρό σου κινδυνεύεις μάλλον να το χάσεις λυπάμαι..."
"Εγώ όχι" χαμογέλασε η εισαγγελέας... "αρκεί να έχω την Ηλέκτρα.
Θα δικαστώ όμως."
"Ναι μα όλα θα μετρήσουν υπέρ σου."
"Δεν είμαι σίγουρη" απάντησε η εισαγγελέας,
μα θα αντέξω.
Το δικαστήριο στις 22 οκτωβρίου του 2016 δίκασε τους βιολογικούς γονείς της Μαντλίν με ποινή φυλάκισης έξι έτη για εγκατάλειψη βρέφους και πέντε έτη επιπλέον τον πατέρα για απόπειρα φόνου στην εισαγγελέα Μαντλίν Ντούλφε.
Την ίδια ημέρα πέρασε η επιμέλεια της Ηλέκτρας στα χέρια της Μαντλίν.
Η Ηλέκτρα κατάθεσε στο δικαστήριο ότι χωρίς τη μητέρα της θα το έσκαγε στους δρόμους όπου κι αν την έστελναν, ευχαρίστησε την πρόεδρο του δικαστηρίου λέγοντάς της "είμαι και ελληνίδα και χαίρομαι για αυτό μα μητέρα μου είναι αυτή που έχασε το νεφρό της για μένα"
Οι ειδήσεις στα κανάλια όλο του κόσμου έπαιξαν το γεγονός και η μικρή Ηλέκτρα έκανε χριστουγεννιάτικο πάρτυ αυτή τη φορά στο καινούργιο υπέροχο διαμέρισμα που μετακόμισαν με τη μητέρα της.
Εννιά χρόνια μετά έφηβη πια η Ηλέκτρα έπεσε πάνω στο βιολογικό της πατέρα που προφανώς είχε βγει από τη φυλακή.
Μα όλα αυτά τα χρόνια ήταν πιο δυνατή τόσο που τίποτα πια δεν την τρόμαζε "μπαμπά εσύ "είπε ατάραχη.
"Ναι παλιοθήλυκο εσύ που με έστειλες στη φυλακή"
"Μπαμπά ...μπορώ να σ'αγκαλιάσω συγνώμη ήταν λάθος"
Ο πατέρας της Ηλέκτρας την κοιτούσε απορημένος,μα θα την αρπάζε και για άλλα χρήματα ...
Άπλωσε τα χέρια του...όταν τον αγκάλιασε η Ηλέκτρα και έχωσε το σουγιά τόσο βαθιά στην κοιλιά του...
Την κοίταξε με μίσος...
"Τσούλα" πρόλαβε να πει...
"Για τη μητέρα μου,για το νεφρό της..."
Τον άφησε στον έρημο δρόμο χωρίς να γυρίσει πίσω το κεφάλι να κοιτάξει.
Το μαχαίρι της Ηλέκτρας πετάχτηκε στην περιοχή που περπατούσε στη λίμνη Rhone alpes βορειοδυτικά της πόλης Λυών.
"Μαμάαααα γύρισα!!!
πεινάω μαμά!!!
Comments