Mυστικό Πέρασμα στου χρόνου το αργοκύλισμα...

Ο χρόνος περνά ,σαν ποτάμι κυλά.

Μυστικό πέρασμα αναζητώ,

στου χρόνου το αργοκύλισμα,

να ξεφύγω απ’ της ζωής μου

τα στάσιμα βαλτόνερα.

Φράζουν οι δρόμοι όλοι.

Σκοτάδι τριγύρω, μαύρο παντού!

Με ίσκιους παλεύω με σκιές,

αναμετράτε η ύπαρξη μου,

καθώς παρασέρνεται σε υγρά κελιά,

στου χρόνου το διάβα.

Μυστικό πέρασμα λαχταρώ,

να βγαίνει η ψυχή μου στη λιακάδα,

να λούζεται στου ολόχρυσου ήλιου το φως.

Περπατώ αθόρυβα μην αντιληφθεί

κανείς τα ασημένια ίχνη που αφήνω,

καθώς οδεύω προς το μυστικό πέρασμα

από του χρόνου τα γρανάζια.

Μια χαραμάδα ανοίγω κρυφά

στο χρονοντούλαπο του χρόνου,

φως να μπαίνει,κάθε μέρα η ψυχή μου

να ανασαίνει....

Η κλεψύδρα, αχόρταγα μετράει,

ουλές στο είναι μου τρυπάει.

Εγώ παλεύω να λυτρωθώ,

αιχμάλωτη να μην πιαστώ.

Κρύβομαι στου φεγγαριού τη λάμψη,

καθώς εισχωρεί στις άδειες νύχτες μου.

Κρυψώνα αναζητώ σε δύο παιδικά μάτια.

σαν με λαχτάρα με κοιτούν.

Αναζητώ καταφύγιο στης βροχής τα δάκρυα,

σαν πέφτουν στο διψασμένο χώμα.

Στης μοναξιάς μου το γκρίζο κρύβομαι,

κάθε φορά που η ύπαρξη μου μόνη μένει.

Κρυψώνα ψάχνω να βρω, από την μανία

του χρόνου να γλιτώσω , καθώς χορεύει

στου κόσμου το στερέωμα!!!

Έλενα Λιάτου 🌹