Πάρε την υπερηφάνεια μου και σύρε τη στα πατώματα, να ντραπεί και η ίδια που ήρθαν στιγμές που προτίμησε να μην τσαλακωθεί από το να σε χάσει.
Πάρε με πλάτανο καμαρωτό και κάνε με κλαράκι που πηγαινοέρχεται από τον άνεμο.
Αυτό τον έρωτα θέλω να ζήσω.
Όχι έρωτα σε κουτάκια, σε πρέπει, με προϋποθέσεις.
Πάρε την ανυπαρξία της ύπαρξής μου και φέρε τη στο φως το αληθινό; να αισθανθεί, επιτέλους, πως ζει πραγματικά. Και όχι πως υπάρχει τυπικά.
Πάρε με δρόμο κακοτράχαλο και κάνε με λεωφόρο;
Άνοιξε τα μάτια της ψυχής μου να μπορώ να δω πραγματικά πως είσαι η ζωή που λέω πως πρέπει να βρω.
Καθάρισέ με από πάθη, λάθη, δώσε μου το διέξοδο πριν χαθώ σε δρόμους σκοτεινούς, απόμερους, αδιέξοδους.
Επειδή ο πραγματικός έρωτας δεν οδηγεί σε καταχρήσεις, δε σε καθιστά συναισθηματικό ερείπιο;
Σε αναζωογονεί, σε βελτιώνει, σε πλουτίζει ηθικά και διανοητικά.
Μη με οδηγήσεις σε ποτά, σε τσιγάρα με ατελείωτους καπνούς που θα φτάσουν σε σημείο να με κάνουν συνώνυμη του θεριακλή ανθρώπου και όχι ως ενός απλού χρήστη.
Πάρε με στα χέρια σου και δείξε μου πως υπάρχει η διέξοδος απέναντι σε αυτό που στο μυαλό μου φαντάζει απροσπέλαστο και άτρωτο.
Πάρε με λιμνούλα μικρή με απόνερα και κάνε με ωκεανό που πλημμυρίζει τη Γη.
Βγάλε με από το κλειδωμένο μου δωμάτιο, οδήγησέ με στην πόρτα που ανοίγει η αγάπη σου.
Κάνε με τραγούδι στα χείλη σου, ποίημα της καρδιάς σου, μελωδία της ψυχής σου.
Πάρε με παιδί μέσα στην αγνωσία και δώσε μου γνώση και αντίληψη να μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω, να μπορώ να απαντώ και να σιωπώ.
Πάρε με τυφλή και άνοιξε τα μάτια μου στο Ωραίο, στο Φως.
Έναν τέτοιον έρωτα αξίζει να ζεις. Θεϊκό, ανθρώπινο, πνευματικό, αληθινό, που σε αναγεννά και σε διαπλάθει. Όχι κάποιον φθηνό, πρόσκαιρο, ρηχό, ποταπό.
Εκείνον που σε αντιμετωπίζει ως ένα δώρο για τον κόσμο, ως μία ευλογία για εκείνον.
Τέτοιον έρωτα, ναι, αξίζει να ποθείς…
Comentários