Άνθρωποι ουραγοί αποφάσεων
κρυμμένοι στις γωνιές τής αποστέρησης,
εκεί που βιαίως ακονίζουν μαχαίρια οι δυνάστες
έτοιμα να χαράξουν και το τελευταίο εκατοστό τής βούλησης.
Χάλκευση με σκοπό πρόδηλο την πορεία αποτρόπαιας υποταγής.
Οι αγκαλιές πάγωσαν.
Τα χέρια μαρμάρωσαν.
Τα χείλη σφραγίστηκαν, θλιβερά κενοτάφια.
Τα όνειρα πυρπολήθηκαν.
Υπεράμυνα νοερών διαθέσεων κατακρημνισμένων
στο βάραθρο υπερφίαλων, άνομων επιδιώξεων.
Ατελέσφορη μανία φυγής, υποκύπτουσα στο βραχνά τού καταναγκασμού.
Σκιές περιφερόμενες στους γνώριμους τόπους τής αναπόφευκτης ερήμωσης
και τής επιβεβλημένης αποξένωσης.
Και φωνές, πολλές φωνές πίσω από τους τοίχους τής μοναξιάς
να διατρανώνουν τις κραυγές τους :
<<δεν έφτασε η ώρα να αποχωρήσουμε>>.
Comments