Έχω τις λέξεις μου εγώ,
την ασχήμια του κόσμου να σβήσω.
Πέπλο φτιάχνω χρυσό,
την ψυχή μου απαλά να την ντύσω.
Αραδιάζω τις λέξεις και
εκείνες το χορό θα στήσουν.
Κάνουν συντροφιά στη μοναξιά,
τη θλίψη στην άκρη θα αφήσουν.
Έχω τις λέξεις μου εγώ,
τις στιγμές ευτυχίας να σφραγίσω.
Στο χρόνο ανεξίτηλο σημάδι
για πάντα να αφήσω.
Με της φαντασίας τα φτερά,
πέρα απ’ τον ορίζοντα θα ταξιδέψω.
Μέσα από τις λέξεις μου θα λυτρωθώ,
όπου θέλω θα αλητέψω.
Έχω τις λέξεις να στροβιλίζονται
μες στα σοκάκια του μυαλού.
Ύστερα αποτυπώνω στο χαρτί
τα παιχνίδια όλα του νου.
Πλάθω κόσμους μαγικούς,
ασημένιους και χρυσούς.
Η ύπαρξή μου νόημα παίρνει,
μες στις λέξεις ανασαίνει.
Comments