Έχεις όμορφη ψυχή καρδιά μου.
Παγωμένη, τα κρύα σου δάκρυα την πότισαν.
Άσε την αγκαλιά μου να στην ζεστάνει!
Και τι είναι η ομορφιά, σε ρώτησα.
Και εσύ απάντησες: «αγάπη»
Αγάπη; Ποια αγάπη;
Αγάπη, εκείνη η πρώτη σου ματιά.
Αγάπη, εκείνο το πρώτο αυθεντικό σου χαμόγελο.
Αγάπη, εκείνο το ξαφνικό και απρόσμενο άγγιγμα σου.
Αγάπη ο ηλεκτρισμός και η σιωπή μας.
Αγάπη το θρόισμα των φύλλων, που ήταν σαν να ένοιωσαν την παρουσία μας!
Αγάπη και ο ξάστερος ουρανός, που μας χάρισε τα πιο όμορφα σύννεφα!
Αγάπη, η αρμονία μας, εκείνο το ξημέρωμα και η ανατολή μας!
Αγάπη, ακόμα και τα κρυμμένα μου δάκρυα!
Αγάπη η αγκαλιά σου αλλά και η μοναξιά σου.
Αγάπη το λυκόφως κι'ας μου λείπει η ματιά σου!
Αγάπη η αναμπουμπούλα και τα συντρίμμια της καρδιάς μου.
Αγάπη το αντίο μας, αγάπη η λησμονιά σου!
Μαρία Μιτα Νικολάου
Λογοτέχνιδα
Comentários