όταν διαλέγω τη σιωπή,
κλέβεις τον καπνό απ'το τσιγάρο μου.
μετά,
κλείνω τα μάτια
και χαϊδεύω απαλά τα κύματα
που σαλεύουν στη σάρκα σου...
είναι αργά μου λες
και τα ρήματα είναι βουβά.
ας μην τα ξυπνάμε.
μια φούχτα νότες ανάστησα
και αργοπεθαίνω πάλι οργισμένος.
μετά,
με ρωτάς
αν είμαι ακόμα παιδί
και αν ακόμα μετρώ τα αστέρια
στης μορφής σου τον ουρανό...
...θαρρώ χαθήκαμε πάλι.
Σακελλαρης Καμπούρης
Comments