Αμοίβω την προσπάθεια που χαϊδεύει νέα όνειρα πλάι στα σκουριασμένα.
Αμοίβω το δικαίωμα να βγουν στην αγορά και τα νέα όνειρα,
να επιβάλουν την μεταμοντέρνα αντίληψη
συνύπαρξης στις ακτές ψαράδων και νωχελικών
δελφινιών,
κι όταν μετά χωρίζουν,
τ' όνειρο του καθενός ν' απλώνεται με τον δικό του εκσυγχρονισμό σ' όλη την
επικράτεια .
Αμοίβω το βλέμμα της σιωπής όταν ταυτίζεται με το χρώμα απ' το κάθε φουστάνι, την στιγμή που το σπρώχνει ανάλαφρα το αεράκι να σηκωθεί και ν' αποκαλύψει μέρη απ' το κορμί.
Αμοίβω τις βουλές που αναγνωρίζουν και προωθούν αξίες ευελπιστώντας να βρουν κι άλλους μιμητές ...κι ας δακρύζουν οι ομιλητές.
Αμοίβω όσους δεν πέταξαν τις ελπίδες τις παλιές κι ούτε άφησαν να λένε κάποιοι:
"Ε τώρα διάβηκαν χρόνια, τα όνειρα σβηστήκαν"...
μα πάντα θ' ανθίζουν οι τριανταφυλλιές που στόλιζαν με χάρη κήπους και μπαλκόνια.
Αμοίβω κάθε καλή νεράιδα που πάντα κάποιον θα στείλει κόκκινα γλυκά τριαντάφυλλα να κόψει
για να θυμίσουν σε πολλούς της ζωής τα μυστικά, αυτά που σ' αίθουσες δεν έμειναν γιατί φύτρωνε κι εδώ, κι εκεί, κι αλλού, αυτή η Τριανταφυλλιά.
Νικόλας Ζαχαρόπουλος 🌹
Comments