Αν ήξερες να διαβάζεις τα μάτια μου..

Σε κοιτώ και σιωπώ…

Με κοιτάς και σιωπάς…

Μία σιωπή που τρυπάει τοίχους και φράγματα.

Μεγαλώνει η σιωπή, όμως τα ουρλιαχτά της δυνατά, τόσο που σε ξεκουφαίνουν.

Μιλάει και φωνάζει αυτά που έμειναν ανείπωτα.

Μιλάει και λέει αυτά που έγιναν σκιές και σκοτάδια.

Τι λέει ακούς;

Εκείνα που δεν θα μάθεις ποτέ.

Τα αμίλητα που κράτησα για μένα.

Κρύφτηκαν βαθιά στην ψυχή, στα βαθιά της, στα ήσυχα της.

Σε ανήλιαγες και απρόσιτες ρωγμές, να μην τις διασχίζει κανείς και τίποτα.

Εκεί θα μείνουν μέχρι να βγει η τελευταία πνοή από μέσα μου και να σβήσει η ζωή σαν φλόγα.

Αν ήξερες να διαβάσεις τα μάτια μου…

Πόσα κρυφά και φανερά θα έβλεπες.

Το τρέμουλο και την ανάγκη για την αγκαλιά σου.

Την αγάπη και τον ψίθυρο σου να με αναστατώσει.

Όλα τα αστέρια ανταμώνουν στο βλέμμα σου όταν με κοιτάς.

Σκέφτομαι τι θα σου πω και τι θα κάνω όταν σε δω την επόμενη φορά.

Και πάλι σε βλέπω και δεν αντιδρώ.

Τα πόδια μου βαραίνουν και δεν με φέρνουν κοντά σου.

Οι λέξεις δεν βγαίνουν από τα χείλη μου.

Αλυσοδεμένη νιώθω σαν καταδικασμένη.

Χάνω την αίσθηση της συνείδησης, χάνω την αίσθηση του χώρου και του χρόνου.

Βλέπεις τι μου κάνουν τα μάτια σου;

Βλέπεις τι μου κάνεις όταν με αντικρύζεις;

Βλέπεις τι ζω με εσένα;

Είσαι το πιο κοντινό κομμάτι της ψυχής μου.

Είσαι το πιο κοντινό κομμάτι της καρδιάς μου.

Είσαι το πιο κοντινό κομμάτι του νου μου.

Εγώ φεύγω τώρα, αλλά να προσέχεις αγάπη μου γιατί είσαι ένα κομμάτι μου που αν πάθει κάτι, θα χαθώ και εγώ…

Στέλλα Παζάλου ♥️ 🌹 ♥️