Ανάποδοι καιροί

Σκόνη και σκιά,

δίδυμη ερημιά,

διαβατάρικη του Αργοναύτη,

η περπατησιά.

Όνειρα κι απάγκια

που βουρκώνουν

σε απόκρημνες γιαλιές,

στα ακρόβραχα

των ανάποδων καιρών.

Βλαμάκι η θλίψη,

σούρωσε στον καημό

και το καραντί,

θα μας μπατάρει.

Λύγισε το κορμί,

στη λαβωμένη καταιγίδα

του χαλεπού κόσμου,

ποδηγετούν ανήκεστα κακά.

Και η ζωή διάπυρη,

αναμυχθίζει

στα σπαράγματα

πάνω από τις στάχτες της!!!