Σκοτώνω τον χρόνο
κοιτάζοντας παλιές
φωτογραφίες
Ξέρεις η μνήμη
δεν σβήνεται
αφήνει την μουτζούρα της
αποτύπωμα στο χαρτί
Δεν πεθαίνει η εικόνα
αλλά η λήθη
του ειδώλου που ξεχάστηκε.
Σε ζαλίζω
που κοιτάζω από ψηλά
από το μπαλκόνι
τον χρόνο μου…
Ο ίσκιος του γέρνει
στον ώμο ενός
κυκλάμινου
ουτε που θέλω
να ξέρω γιατι
πλήτω,
‘ομως μ’αρέσει
να σκέφτομαι
ίσως λίγη μουσική
θα ανακουφίσει
την νυσταλέα μου στιγμή.
Η σκέψη είναι όχημα
που σε μεταφέρει
από τόπο σε τόπο
από χαρά σε θλίψη
από χρόνο σε ήσυχο θρόνο..
Μας αφήνεις λιγάκι μόνους;..
Έχω κατι μυστικό
να πώ..στον εαυτό μου!..-
Comments