Απολογισμός

Παίρνεις τη ζωή σου στο κατόπι και μετράς τον ίσκιο της,παίρνεις τις μέρες σου στο κατόπι και ψαχουλεύεις σχολαστικά τον κόρφο τους, να αγγίξεις τις λύπες τους και να ξαναγευτείς τις χαρές τους.

Όσο και αν ψάχνεις,όσο και αν αναρωτιέσαι, δεν βρίσκεις πιο όμορφες στιγμές από κείνες της αγάπης..

Έτσι σκαλώνει ο νούς σου στο χρόνο, τότε που οι μέρες σου έσταζαν λαχτάρα και φως, τότε που μοιραζόσουν τις πίκρες και έμειναν μισές,που μοιραζόσουν και τις χαρές και έβγαιναν διπλές στο ζύγι.

Όσο και αν ζορίζεις το νου, δεν θα βρεις πιο όμορφες στιγμές από κείνες της αγάπης,τότε που η ψυχή σου άνοιγε διάπλατα την πόρτα της,να μπαινοβγαίνουν οι λιακάδες και οι χαρές και το συναίσθημα έπαιρνε τέτοια απλωσιά,που ξεχείλιζε και δεν το χωρούσε η καρδιά σου.

Έτσι ακριβώς τη ζωγραφίζεις την αγάπη,στο χρώμα του ουρανού και της θάλασσας και το μπλε των ματιών της.

Ετσι ακριβώς τη νιώθεις την αγάπη,μια θύελλα στην ψυχή, παρουσία, απουσία, πίστη, προδοσία,όλα μαζί ανάκατα, λιακάδες και μπόρες και μια αγκαλιά, να τα σφίγγει όλα στον κόρφο της,να τα στρογγυλεύει και να τα μελώνει.

Γιατί έτσι ακριβώς την ορίζεις την αγάπη,η ζωή μου,λες,είναι ο χρόνος στην αγκαλιά της,η λαχτάρα μου,λες, είναι είναι το ταξίδι στη ματιά της,ο κόσμος μου ολάκερος λες, είναι τα φιλιά της.

Από καταβολής κόσμου ,στους δρόμους του χρόνου,οι αγάπες πορεύονται αγκαλιά ή χέρι χέρι και έτσι ξορκίζουν τη μοναξιά την ερημιά και το θάνατο.

Στα σοκάκια του χρόνου μέσα στους αιώνες,οι έρωτες διαβαίνουν χέρι χέρι , παθιασμένοι, χορτασμένοι,

καταπληγωμένοι και αμετανόητοι.

Από καταβολής του κόσμου οι έρωτες σχοινοβατούν μετέωροι, ανάμεσα στον παράδεισο και την κόλαση και

τούμπαλιν,στάζουν μαγεία, λαχτάρα και πόνο.... μονόδρομος.

Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν,

πολύ ουσιαστικόν

ενικού αριθμού,

γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,

γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός

Οι ανυπεράσπιστοι έρωτες

Κική Δημουλά

Λιάνα Πουρνάρα