Βουνό και ανθισμένες κερασιές!

Μες στην αγκαλιά σου βουνό το κορμί μου πάγωσε και ζεστάθηκε...

Το βλέμμα μου ταξίδεψε στο ουρανό,

τα σύννεφα έτρεχαν και δάκρυζαν με την ομορφιά που αντίκριζαν, και εγώ πότε ύψωνα το βλέμμα μου και πότε χαμηλά κοίταζα, έβλεπα πόδια πολλά να περπατάνε.

Πότε στο γυμνό σου κορμί και πότε στο λουλουδιασμένο σου.

Για της άνοιξης τη ζεστή αγκαλιά μιλούσαν,

για αγάπη για αγκαλιές για ανθισμένες κερασιές τραγουδούσαν και μιλούσαν με τον αέρα που έπαιρνε τα λόγια του και τα σκορπούσε μαζί με άνθη κερασιάς μακριά τα 'κρύβε μες στα σύννεφα και τότε ξεπρόβαλε ο ήλιος χαμογελώντας χόρευε με τις κερασιές και πείραζε τις μέλισσες που ρουφούσαν νέκταρ.

Και πάλι τα παίρνε,

στο απέραντο πέλαγος βάρκες με λευκά πανιά και μετά στο βυθό της θάλασσας...

Μελωδία η αγάπη και η αγκαλιά όταν είσαι με ανθρώπους που αγαπούν που μοιράζονται που γελούν που σκορπούν την αγάπη, την απλώνουν όπως οι ανθισμένες κερασιές τα άνθη τους.

Εσύ βουνό μας έμαθες σεβασμό υπομονή επιμονή και θάρρος.

Αγαπημένοι μου ταξιδευτές πάντα ψηλά πάντα μια αγκαλιά στην αγκαλιά του βουνού.

Στην αγκαλιά της κορυφής του κάμπου και των λουλουδιασμένων λιβαδιών με αγάπη και συμπόρευση.

Καλό Πάσχα σε όλους και μες στην καρδιά μας.

το ανέσπερο φως της Αναστάσεως .

Όπως η ομορφιά της προσφορά.

Και η ομορφιά από τις ανθισμένες κερασιές .

Νίκη Σιγάλα