Μία ζεστή μέρα καλοκαιριού μας έφερε κοντά.
Ένα τηλεφώνημα που σε έφερε απρόσκλητο καλεσμένο.
Εγώ έβγαλα το καλό κρυστάλλινο σερβίτσιο για να πιεις, να ξεδιψάσεις από τον λίβα που έκαιγε την γη.
Στόλισα το τραπέζι βάζοντας τα ομορφότερα τριαντάφυλλα του κήπου στα βάζα να γεμίσει αρώματα το είναι σου.
Σε κέρασα το ακριβότερο κρασί μέσα από τα μάτια μου για να τα λησμονήσεις όλα, να μείνεις για πάντα κοντά μου.
Να σε μαγέψω με γητειές, να σταματήσεις να περιπλανιέσαι, να γίνω εγώ η Κίρκη σου κι εσύ ο Οδυσσέας μου.
Έμεινες και με γέμιζες αγάπη, τρυφερότητα και στοργή μέχρι τα μύχια της ψυχής μου.
Ζεστά χαμόγελα γέμισαν τα πρόσωπα, οι ψυχές και οι καρδιές μας.
Το συνειδητό και το ασυνείδητό μας είχε γίνει ένα και είχαμε σμίξει στις σκέψεις και στα λόγια μας.
Ο ένας ζούσε μέσα στον άλλο και σκεφτόμασταν και αισθανόμασταν ο ένας για τον άλλο.
Όμως ζήλεψε η μοίρα που μας ένωσε αυτό που νιώθαμε και θέλησε να μας το πάρει πίσω.
Αγάπη μου πόσο περίμενα αυτό το χειμώνα να έρθει να μας βρει μαζί.
Αγαπούσαμε και οι δύο τον χειμώνα... Θυμάσαι;
Παρακαλούσα να έρθει μια βροχή που θα μας βρει αγκαλιασμένους κάτω από το γκρίζο χρώμα του ουρανού, με τις αστραπές και τους κεραυνούς να δίνουν απόκοσμο φως.
Που οι σταγόνες της βροχής θα πέφτουν επάνω μας να μας ποτίζουν σαν αγίασμα.
Να έχεις τυλίξει τα χέρια σου γύρω μου και εγώ να έχω βουλιάξει μέσα στην ζέστη της καρδιάς σου.
Να μην υπάρχει τίποτε άλλο γύρω μας και από κανέναν να μην φοβόμαστε να μας το κλέψει.
Ήρθε ο χειμώνας και μας βρήκε χώρια γιατί δεν ήταν γραμμένο στου ουρανού το ημερολόγιο ένα ταίρι όπως εμείς.
Μου είχες δώσει μία υπόσχεση που δεν μπόρεσες να κρατήσεις...
"Όχι δεν θα φύγω!" μου είπες.
Δεν φταις εσύ που δεν την τήρησες, ήταν ανωτέρα βία.
Αταίριαστο στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων.
Ταιριαστό μόνο εμείς μας λογιάζαμε.
Όπου κι αν είσαι, όπου κι αν είμαι, η σκέψη μου δεν θα λείψει ποτέ από κοντά σου.
Θα είσαι πάντα μέσα στη ζωή μου.
Θα είμαι πάντα, ακούς;
コメント