Ένα δάκρυ
κυλά από τα μάτια
του σύννεφου
και έπειτα ξεσπά
μικρή βροχούλα..
και η βροχή μεταμορφώνεται
σε μια πανέμορφη ήρεμη λίμνη
που τα παιδάκια
χαρωπά παίζουν
ευτυχισμένα, ανέμελα
Πετούν πέτρες και βοτσαλάκια
να ταράξουν την ησυχία
της λιμνούλας
και ας φωνάζει η μητέρα
τους πως ξέχασαν
να διαβάσουν για το αυριανό
μάθημα στο σχολείο…
Δακρυσμένο σύννεφο
γκρίζο και μουντό
όταν οι καρδιές
μαχαιρωμένες
απομονώνονται…
Και ένα κατακόκκινο
φιλί
που
απέδρασε
απο της μοναξιάς
την ειρκτή ,
με μια βαλίτσα τριγυρνά,
πόλεις και χωριά
να ανασάνει αέρα
χαράς
και να βλέπει
να κυκλοφορεί μαζί της
σαν σκιά
μια γλυκιά πολυπόθητη ανθρωπιά
για την ανθρωπιά έκανε το ταξίδι το φιλί με την
βαριά βαλίτσα την βρήκε γίναν φίλοι
και ας κουράστηκε να την ψάχνει
την βρήκε σε ψυχές αγνές
σε αμμουδιές παρθένων αισθημάτων
ο πόνος γέρασε και θα πεθάνει
η μοναξιά σκοτείνιασε και βρίσκεται σε
χειμερία νάρκη…
Η ευτυχία γεννήθηκε
απο ένα ευγενικό ήλιο
που το φιλί που ήτανε
ταξιδιώτης
περιπλάνησης
έγινε φιλί της καλοσύνης
που ο ήλιος του χάρισε το ταπεινό
μα …ελπιδοφόρο …χαμόγελό του!
Comments