Δεν θα σου αφήσω τίποτα να με θυμίζει...
Θα φύγω...
Θα χαθώ...
Θα είμαι μακριά...
Όσο πιο μακριά γίνεται από κοντά σου, από την καρδιά σου, από το οπτικό και σκεπτικό πεδίο σου.
Θα απομακρυνθώ και θα τα πάρω όλα μαζί μου.
Δεν θα σου αφήσω τίποτα να με θυμίζει...
Δεν θέλω να υπάρχουν ίχνη ότι πέρασα από τον δρόμο της καρδιάς σου.
Δεν θέλω να υπάρχουν χνάρια που θα με θυμίζουν.
Δεν θέλω να υπάρχουν πατημασιές πουθενά από όπου πέρασες και περπάτησες.
Αυτή θα είναι η τιμωρία που θα βάλω πρώτα σε εμένα και μετά σε εσένα.
Τιμωρός του εαυτού μου και του δικού σου.
Το κεντρί θα βρει τον στόχο που θέλω εγώ χωρίς να δίνω εξουσία αλλού.
Θα πάρω το φως και όλα τα χρώματα και το μόνο που θα αφήσω θα είναι σκοτάδι και σκιές.
Θα ξεριζώσω τα πάντα από την μνήμη μου και όλα όσα ένιωσα.
Αν χρειαστεί θα ξεριζώσω και την καρδιά μου για να μην θυμάται, να μην αισθάνεται, να μην πονάει.
-"Πονάει" της λέω...
-"Θα περάσει" μου λέει... -"Πάμε παρακάτω"...
"Οι πληγές θα αιμορραγούν αλλά κάποια στιγμή θα σταματήσουν και θα μείνουν τα σημάδια, για να σου γίνουν μάθημα..." μου αποκρίνεται.
Οι ουλές θα είναι βαθιές στην μνήμη χαράζοντας το μυαλό και τις στιγμές μας.
Θα προσπαθήσω να τις σβήσω και αυτές με τον καιρό. Θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο, όσο πιο ανώδυνα για μένα γίνεται.
Θα βάλω φωτιά στο άλμπουμ του νου μου για να καεί ότι με έφερνε δίπλα σου.
Οι λέξεις, οι εικόνες, οι αισθήσεις, όλα θα σβήσουν, να τα πάρει η λήθη μακριά και να μείνει ένα κενό. Όπως αυτό που αισθάνομαι τώρα και με κάνει κομμάτια να νιώθω κομματιασμένη.
Comments