Δρόμοι του χτες και του σήμερα,
της λύπης και των ονείρων.
Δρόμοι παλιοί λίγο πιο πέρα απ' την
αυλή μου, χρόνια μακριά απ' τη νιότη,
ακόμα τους περπατώ μ' άλλες σκέψεις,
σύντομα όνειρα κι ένα ολόκληρο "χτες"
στους ώμους μου .
Ανυποψίαστη στις στροφές με την
ψυχή ανοιχτή στους ανέμους βάδιζα,
στους καθρέφτες τους πάνω, το δικό μου σύμπαν.
Όνειρα φυγής γεννούσαν,
οδηγώντας φορές διχαστικά την ψυχή,
παραπλανώντας με τη γεύση του άγνωστου.
Όλα είναι δρόμοι, απ' τη δημιουργία μέχρι
τον αφανισμό, με ίχνη ζωής πάνω τους
σημαδεμένα από χρόνο ξεφτισμένο.
Πολύτιμοι δρόμοι μιας συνήθειας που
σφράγιζε χρόνια αθωότητας,
και μέσα στην απειρία, χάριζε την ευδαιμονία
της βεβαιότητας ότι τίποτε δε θ' άλλαζε .
Άλλαξαν οι δρόμοι, άλλη κατεύθυνση
πήρε κι η ζωή, ακόμα τους περπατώ
με την ίδια νοσταλγία, μ' ένα αχνό φως, πολλές σκέψεις,
λιγότερα και σύντομα όνειρα.
Comments