Εγώ είμαι παιδί της καρδιάς
Έρχεται εκείνη η στιγμή που το μυαλό σου δεν μπορείς να το ακούσεις.
Γιατί; Γιατί πολύ απλά η καρδιά δεν υπακούει στους κανόνες του μυαλού.
Είναι εκείνες οι στιγμές που σε σκέφτομαι όσο και αν δεν πρέπει. Όσο και αν έβαλα τον εαυτό μου να μου υποσχεθεί ότι δεν θα υποκύψει στα συναισθήματα που έχω όταν με παίρνεις στο τηλέφωνο και εγώ προσπαθώ να θυμηθώ πόσο κακό μου έκανες.
Πόσες υποσχέσεις δεν κράτησες...κι όμως όταν σε βλέπω να με κοιτάς κατάματα όταν τύχει να συναντηθούμε το σώμα μουδιάζει και το αίμα παγώνει.
Μένω να σε κοιτάω σαν να είμαι ένα ψυχρό μάρμαρο που αν με αγγίξεις θα καταλάβεις πόσο δυνατή φωτιά, μου καίει τα σωθικά μου.
Βγαίνω με παρέες έξω για να σε ξεχάσω, όμως στην πραγματικότητα αυτό που αποζητά η καρδιά μου είναι να σε δω να μπαίνεις και να έρθεις να απλώσεις το χέρι σου και να με πάρεις μία αγκαλιά.
Μία αγκαλιά σαν αυτές που χανόμουν μέσα τους και μύριζα την μυρωδιά σου.
Αυτή την μυρωδιά που έχει μείνει στο σπίτι, στα ρούχα μου, στα σεντόνια…
Είναι λες και έχει και αυτό ποτίσει από εσένα.
Που είσαι αγάπη μου;
Γύρνα πίσω... Έλα να κολλήσουν όλα τα σπασμένα μέσα μου.
Πες ότι δεν θα με προδώσεις ποτέ και εγώ θα είμαι μαζί σου όπως την πρώτη στιγμή που ένιωσα το βλέμμα σου να καίει το δέρμα μου, όπως ο ήλιος του καλοκαιριού...
Πες ότι θα υπάρξει μία δεύτερη φορά που θα είναι αυτό που μας αξίζει.
Η δεύτερη να είναι η πρώτη και τελευταία μας.
Η πρώτη θα ξεθωριάσει και θα σβήσει από την μνήμη και οτιδήποτε ήταν αυτό που μας πόνεσε.
Πες ότι θα είσαι εκεί και εγώ θα έρθω τρέχοντας να σε αγκαλιάσω, να σε αγαπήσω και να σε κρατήσω για πάντα εδώ, δίπλα μου, μέσα μου, κοντά μου.
Όσοι αγαπιούνται έχουν τρεις επιλογές να ζήσουν.
Η μία είναι κοντά αν αγαπιούνται πολύ.
Η άλλη είναι μακριά αν δεν αντέχουν να ζουν μαζί.
Και ο τρίτος είναι ο δικός μας.
Ο ένας ζει μέσα στον άλλο.
Ξέρεις κάτι; Εγώ είμαι παιδί της καρδιάς. Πάντα αυτή ήταν ο εξουσιαστής μου και ποτέ δεν κατάφερα να της ξεφύγω.
Όταν κυβερνάει η καρδιά...το τιμόνι δεν υπακούει στο μυαλό!
Στέλλα Παζάλου
Bình luận