Ζούμε σα να πρόκειται για την αιωνιότητα.
Σα να μην έχουμε επίγνωση της φθαρτότατάς μας.
Λίγα είναι και θα περάσουν.
Το θέλουμε δεν το θέλουμε δεν επηρεάζει την ροή.
Μάλιστα ούτε καν υποψία της επιθυμίας μας δεν παίρνει χώρο. Φασιστική ψευδαίσθηση η αίσθηση της απείρου χρόνου και φυλακή συνάμα.
Αν μπορούσαμε να ζήσουμε με μια στάλα υποψίας του τέλους θα ελευθερωνόμασταν απο κάθε δίλημμα που μας ταλανίζει.
Γιατί τότε δεν θα πείραζε η σωστή ή η λάθος απόφαση.
Το τέλος θα την σβήσει και θα αφήσει το γέννημα μας να συνεχίσει την συνέπεια ίσως.
Μια στιγμή υποψίας ελευθερίας είναι η σταλίτσα επίγνωσης του τέλους ως αισιόδοξο μήνυμα ζωής.
Comments