Σα στρόβιλος όρμησες,
αντίδοτο στη μοναξιά.
Ακαταπόνητος εραστής
προσφορά στην ηδονή.
Σα το νυστέρι χάραξες
το ανύποπτο δέρμα,
Τα μάτια φωτιές γινήκαν.
Κι η φωνή σου… ψιθυριστή,
βγαλμένη από αρχέγονα βάθη.
Ένστικτα γέννησες, πρωτόγονα,
άσπιλα κι αμαρτωλά συνάμα.
Ελιξίριο θα σε ονομάσω,
νέκταρ ολύμπιο ίσως
μα ποδηγέτης ποθείς να γίνεις∙
της άλλης μου ζωής
ο μίτος.
Μαρία Καραθανάση
Φιλόλογος
Λογοτέχνιδα
Comments