Είκοσι οκτώ του μηνός Αυγούστου 2024 και ώραν 20:22γεωγραφικό στίγμα της έμπνευσης, με συντεταγμένες νου και καρδιά.
Απόψε δεν γύρισα να δω το πέλαγος...
Δεν έκανα καμμιά ευχή... ούτε όνειρα έκανα...
Δεν άντεχα νέα ήττα μετά από την τελευταία αναμέτρηση μαζί τους...
Μα και φοβήθηκα πάλι το γέλιο του Θεού... είναι πάντα τόσο αναιρετικό, όταν τα χαρτογραφώ!
Όμως, τη λαχτάρα μου για σένα,
δεν μπόρεσε να τη ρουφήξει η μεμψίμοιρη κακεντρέχεια
της φουρτουνιασμένης ρότας μου...
Την άφησα να ταξιδεύει πάνω στον αφρό
του ακύμαντου χρόνου της απαντοχής μου...
Δεν μπορεί κανείς να μου την καταπνίξει...
Έχω σύμμαχο την αδιαπραγμάτευτη
κι αδιάφθορη, συνεχώς αναδυομένη αγάπη μου για σένα...
Άργησες, όμως...
πού είσαι;
Και ήθελα τόσο να σου την τραγουδήσω, σαν σειρήνα να την πλανέψω...
Και με γλαυκές ίριδες να την στολίσω...
Πού είσαι;
Θέλω χίλια λόγια να της πω και να την ταξιδέψω ... να της πάρω το κεφάλι στα δυο μου χέρια και τρυφερά να την ποτίσω με την αλμύρα της ψυχής μου...
Πού είσαι;
Είχες πει πως θα συνταξίδευες μαζί μου...
Ξέρεις, πως δεν αντέχω τους χειμώνες της απουσίας σου...
μου παγώνουν τις σκέψεις
και τις σταθμεύουν σε άξενα λιμάνια της θλίψης...
Μα πού είσαι;
Αργησες!
Ελα για να αποβάλλω το πέπλο της γκρίζας μοναχικότητας και να γαληνέψω τους αλεπάλληλους κραδασμούς της ψυχής μου...
Ξέρεις πως είσαι ο βράχος που πάνω του δένω τη δέστρα της...
"Οταν ο νοτιάς σ' αναδεύει και ο νους ταξιδεύει σε παράλληλους της έμπνευσης"
Comments