Στη ζωή μας, υπάρχουν στιγμές και τόποι που μας καθορίζουν.
Είναι οι γωνιές εκείνες που μας φιλοξένησαν στα πιο τρυφερά μας χρόνια, εκεί όπου οι αναμνήσεις αποκτούν σάρκα και οστά. Επιστρέφουμε σε αυτά τα μέρη, όχι για να επαναλάβουμε το παρελθόν, αλλά για να το αναβιώσουμε μέσα από τις αναμνήσεις μας.
Κάθε γωνία, κάθε δρόμος, ακόμη και η μυρωδιά του αέρα έχουν τη δύναμη να μας ταξιδεύουν πίσω σε ημέρες γεμάτες γέλια, αγάπες και όνειρα.
Η επιστροφή δεν σημαίνει φυγή από το παρόν.
Αντιθέτως, φέρνει στην επιφάνεια τα συναισθήματα που κρύβονται στα βάθη της ψυχής μας. Θυμόμαστε το πώς είναι να αγαπάμε με όλη μας την καρδιά, να ζούμε με πάθος και όρεξη.
Αυτές οι μνήμες, σαν φάροι, φωτίζουν το δρόμο μας, εμπνέοντας μας να δημιουργήσουμε νέα όνειρα και προοπτικές.
Αυτή η διαδικασία είναι ουσιαστική για τη ζωή μας.
Έχουμε την ανάγκη να θυμόμαστε, γιατί μέσα από τις αναμνήσεις βρίσκουμε τη δύναμη να προχωρήσουμε.
Κάθε στιγμή που ζήσαμε, κάθε δάκρυ και κάθε γέλιο, μας έχουν φτιάξει αυτούς που είμαστε σήμερα.
Τα όνειρα μπορεί να έχουν αλλάξει, οι επιθυμίες να έχουν εξελιχθεί, αλλά οι ρίζες που μας συνδέουν με το παρελθόν μας θα παραμείνουν πάντα ισχυρές.
Μα όσο και αν αλλάζουμε, όσο και αν μας οδηγούν οι δρόμοι της ζωής προς νέα μέρη και νέες προκλήσεις, είναι αυτά τα αγαπημένα μέρη που θα αποτελούν πάντα πηγή δύναμης και έμπνευσης για εμάς.
Στον ήχο της θάλασσας που σκάει στα βράχια, στις μυρωδιές των παιδικών μας χρόνων ή στο φως του ήλιου που διαπερνά τα φύλλα, βρίσκουμε τη σύνδεση με το είναι μας.
Κι έτσι, κάθε φορά που επιστρέφουμε, δεν αναζητάμε μια απλή εκ νέου εμπειρία αλλά μια συνάντηση με τον εαυτό μας, μια αναγνώριση των δρόμων που περπατήσαμε και των ανθρώπων που μας συνόδευσαν.
Η επιστροφή δεν είναι μονάχα γεωγραφική, είναι και ψυχική.
Είναι η ευκαιρία να θυμηθούμε, να αγαπήσουμε ξανά τον εαυτό μας και να εμπνευστούμε από το παρελθόν για να προχωρήσουμε στο μέλλον.
Στέλλα Μιχαήλ Ζωγράφου
Comments