ΕΥΑ:
Τα παράπονα γεμίζουν σελίδες χαρτιού,
οθόνες κινητών και λόγια, λόγια βαρετά και κουραστικά.
Πάντοτε το θύμα πάντοτε ο πληγωμένος ο παραμελημένος αυτός που θέλει καθημερινά να δηλώνει πικραμένος από τους ανθρώπους, από τις σχέσεις από το σύμπαν...
Μα το σύμπαν δεν συνωμοτεί εναντίον σου...
Του βάζεις δύσκολα, απαιτείς να σε προστατέψει από τα λάθη σου να γλείψει κάποιος άλλος για σένα τις πληγές σου να πονέσει άλλος για σένα να δακρύσει άλλος για σένα.
Δεν πληγώθηκες μόνο εσύ σε αυτή τη ζωή!
Ρώτησες ποτέ πως νιώθω, νοιάστηκες ποτέ αν πονάω, άγγιξες ποτέ την ψυχή μου τόσο όσο να ανατριχιάσω από το βλέμμα σου, σκέφτηκες ποτέ τι έχω ανάγκη;
Οχι δεν νοιάζομαι για υλικά αγαθά ποτέ δεν με ένοιαζαν, νοιάζομαι για μένα και για σένα,γιατί εσύ νιώθεις θύμα;
Νιώθεις δυστυχία και επιβάλλεις την τοξική σου συμπεριφορά σε όποιον σε περιβάλλει.
Η ζωή δεν φάνηκε σε πολλούς δίκαιη έδωσε μόνο δυσκολίες, κάποιοι παλεύουν να επιβιώσουν να μην πνιγούν στην απόγνωση,σακατεμένες ψυχές και όμως αγωνίζονται.
Εσύ τι δοξάζεις που υπάρχεις;
Μπορείς να δίνεσαι χωρίς ανιδιοτέλεια;
Μπορείς να χαρίζεις από μέσα σου πολύτιμα διαμάντια, από αυτά τα λαμπερά τα αληθινά τα συναισθήματα αψεγάδιαστα στο πέρασμα του χρόνου, κουράστηκα να σε ακούω και να σε βλέπω να σε ανέχομαι να σε αντέχω,πληγώθηκα!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ :
Μια ευκαιρία σου ζητώ, να αγκαλιάσω την ψυχή σου μέχρι να γίνουν κομματάκια όλα σου τα παράπονα.
Θα κλείσω τις πληγές εναποθέτοντας γλυκά φιλιά σε όλο σου το σώμα.
Ξανασκέφτομαι όσα μου χρεώνεις.. Μικρό παιδί με πλάτη γεμάτη λαβωματιές, αποζητούσα μια φωλιά. Μια μαγική φωλιά να κουρνιάσω μέσα, να ξεγράψω τα πάντα.
Εγώ ανίκανος να φωτίσω τα σκοτάδια σου, φώτιζα ελάχιστα τον δικό μου δρόμο ίσα ίσα να βλέπω για να βαδίζω.
Δεν ήξερα το σκοτάδι που άπλωσα πως θα σε σβήσει.
Μπορώ να σου χαρίσω όσα θες και αγαπάς φτάνει να με δεχτείς.
Δώσε μου μια ευκαιρία να σου αποδείξω ότι μπορώ μονάχα μην με διώχνεις.
Μαζί θα γιατρευτούμε αγάπη μου, μαζί θα χαράξουμε νέα πορεία. Ξέχνα τα παλιά, μαγική χρυσόσκονη θα φυσήξω να καλύψει την ζωή μας. Να βάψει τις στάχτες των προηγούμενων αναμνήσεων μας. Άσπρο καμβά θα φτιάξω να ζωγραφίσεις τα πιο τρελά σου όνειρα για να τα πραγματοποιήσω.
Στίχους έρωτα θα γράψω στην ψυχή σου, μελωδίες αγάπης φτάνει να ακούσω όταν θα αναστενάζεις.
Θα καλέσω αστέρια να πλουμίσουν τα μαύρα σου μαλλιά.
Το φεγγάρι ολόκληρο θα σου χαρίσω.
Φτάνει να συνεχίσεις να μ' αγαπάς!
ΕΥΑ: Εγώ αγαπώ αληθινά!
Φτάνει να το θυμάσαι!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ:
Φτάνει να σε αγαπώ.
Πονώ για σένα τόσο εγώ!
ΕΥΑ:
Κοίτα! Τα αστέρια τραγουδούν!
Στήσαν χορό του φεγγαριού!
Comments