ΖΕΪΜΠΈΚΙΚΟ

Ένα βαθύ Ζεϊμπέκικο,

στάζει η ψυχή όταν

ο ρυθμός του χορεύει μέσα μου

σαν κρασί που σε ζαλίζει γλυκά και πονεμένα,

ο ρυθμός του φωνάζει, αγγίζει την γη, κάνει κύκλους να απαλύνει την πίκρα,

κουνάει τα χέρια, ζητάει έλεος γαλήνης,

είναι ένας χορός που αφήνει το αποτύπωμα που δεν σβήνει,

αφήνεται ελεύθερο και πετάει , χορεύει, πίνει, διπλώνει το βλέμμα της εγκατάλειψης,

Ζεϊμπέκικο,

ο χορός που αγαπάει, πονάει,

λυτρώνει, γεύεται το δάκρυ που αναστενάζει, δοκιμάζει της καρδιάς το τρέμουλο,

σφίγγει στα σωθικά την ενοχή

της προδοσίας που έζησε,

"Πάντα γελαστοί και γελασμένοι" ένα τραγούδι με την φωνή του Μητροπάνου, σαν αντίλαλος που επαναλάμβανεται και υμνεί

με πάθος, χωρις λάθος

το Ζεϊμπέκικο

της αλήθειας και της ματαιοδοξίας!