η ποίηση είναι,
η γλάστρα με τον βασιλικό στο περβάζι,
που έγινε σύννεφο.
η κάμαρα της κόρης που δακρύζει τη νύχτα.
η αφή μου,
η δικιά σου αφή,
που νύχτωσε πιά
και τα πουλιά την τρομάξαν...
η ποίηση είναι,
όταν η βροχή τραγουδά.
είναι οι όμορφοι εκείνοι άνθρωποι
που ερωτεύονται όμορφες πέτρες...
όταν το αίμα χορεύει.
ένας Ιούλης που γνέφει από μακριά
και μιά Φθινοπωρινή στάλα αγιάζι
που στην πτώση της γίνηκε άστρο.
η ποίηση είναι,
όταν στα χείλη σου γεννιούνται κερασιές.
...το λάτρεψα αυτό το περιβόλι!
Σακελλάρης Καμπούρης
Comments