Σε έναν κόσμο που κινείται ηλεκτρικά, με μπαταρίες και καλώδια στην πρίζα, μοιάζει η αγάπη μου να είναι τελικά, μια αρχαιότητα με χαλασμένη μίζα.
Σε μια συχνότητα που κόβεται συνέχεια και παρεμβάλλονται συχνότητες πολλές, εκπέμπω κύματα για ανθρωπιά, ειρήνη, μα ακούω κλάματα και πόλεμου κραυγές.
Είμαι κι’ εγώ εδώ, ηλεκτρικά δεμένος, σ’ ένα μηχάνημα που τους παλμούς μετρά, νιώθω το σώμα μου μονάχα να παλεύει και που στο τέλος, μόνο του να ξεψυχά.
Ας ενωθούμε όλοι οι ηλεκτροδεμένοι, να γίνει έκρηξη, να γίνει χαλασμός.
Να αναστηθούν της Γης όλοι οι ξεψυχισμένοι και στην Αγάπη να συμβεί Μέγας Σεισμός.
Να ζήσει πάλι της καρδιάς μας η ελπίδα, για ένα μέλλον με αγάπη, με στοργή.
Και όσο ζήσουμε να «σπείρουμε» Ειρήνη, χαράς χαμόγελο παιδιών σ’ όλη τη Γη!
Comments