Κι εσείς γλαροπούλια
που σχίζετε πριν τα καράβια, ανάσες ανέμων,
μπορείτε να δείτε τα όνειρα που δεν χωρούν στη στεριά,
σαν τα φύλλα να πέφτουν στο κύμα.
…
"Είν' εύκολο δα ν’ αγαπήσετε θάλασσες".
…
Γυρνώντας τα πέλαγα πίκρες κι αρμύρες στα πούπουλα
κρύβετε,
τρυγώντας το κύμα θαρρείτε γοργόνες πως βρίσκετε!
…
Σ' ακτές θα γνωρίσετε στάλες δακρύων,
και κάτω από τ’ αρμυρίκια σκιές...
Μια φούχτα βότσαλα στ’ άδεια τα χέρια να σφίγγεται,
μια δρασκελιά σας τον κόσμο ολάκερο.
…
Και πάντα το βράδυ με φόβο θ’ ακούτε
το χτύπημα πάνω στα κούφια τα βράχια
σπηλιά με σπηλιά να μουγκρίζει,
σημάδια μικρών αστεριών
να ριγούν στο μακρύ πανωφόρι της νύχτας
Αντώνης Περδικάρης
Comments