Ανοίγουν οι ουρανοί, λένε, απόψε.
Μεριάζουν τ' αστέρια δρόμο.
Ησυχάζει το φως ο ουράνιος θόλος.
Ευχές χορεύουν στον αέρα.
Σύμπαν και νους αντάμα,
κοινός ο πόθος.
Κι ένα φεγγάρι που κοιτάει σκεπτικό.
Τί στον ήλιο θα παραδώσει;
Ποια θάλασσα θα ξημερώσει;
Τα εικονίσματα
θα πλυθούν άλαλο νερό.
Σύμβολο ιερό θα βυθιστεί στα ύδατα.
Ανοιχτέ ουρανέ μου,
ευχή μου και παράκληση,
κατάδυση μονάχα για εφέτος.
Άσε το Σταυρό εκεί,
σαν μια λιχουδιά του βυθού.
Να έχουν κάπου να πλαγιάζουν τα παιδιά,
τα πνιγμένα αβάπτιστα της άμμου.
Κάποιος πεινάει για Θεό.
...
Σοφία Π. Σαμόλη
Comments