top of page

Κάθε Οκτώβρη χαρμολύπη


Κάθε Οκτώβρη θυμάμαι το βράδυ που σε γνώρισα.

Κάθε φθινόπωρο θρηνώ τον θάνατο της αγαπημένης μου μητέρας.

Κάθε Οκτώβρη θυμάμαι πόσο πολύ πόνεσα, δάκρυσα, ένιωσα ηττημένη αλλά και κάθε Οκτώβρη θυμάμαι πόσο αναστήθηκα.

Ανασκούμπωσα συναισθήματα, επανδρώθηκε η ψυχολογία μου αφήνοντας πίσω ότι με πόνεσε και κάθε κάθε φορά θυμάμαι πόσο πολύ τα κατάφερα να νικήσω τους φόβους μου και να πάω στην επόμενη σελίδα του βιβλίου μου.

Ναι η ζωή μου είναι ένα βιβλίο.

Κάποιες σελίδες τις έχω διαβάσει πολλές φορές, όμως πάντα ήθελα να μάθω την επόμενη σελίδα.

Σύμμαχος μου και προστάτης μου

Ο Θεός.

Η Παναγία και όλα τα αγαπημένα

μου πρόσωπα.

Γιατί η αγάπη τους με δυναμώνει.

Γιατί η αγάπη μου για εκείνους είναι ανεξάντλητη.

Γιατί μέσα σε όλα όσα έχω περάσει και βιώσει πάντα το φώς νικούσε τα σκοτάδια μου.

Ακόμα κι όταν ο δαιμόνιος προσπάθησε να με κυριεύσει.

Τότε ήταν η πιο σκληρή μάχη της ζωής μου.

Με δοκίμασε σκληρά.

Όμως εγώ εχω μαζί μου Τον Χριστό.


Όμως εγώ έχω μαζί μου Τον Χριστό είπα δυνατά.

Χτύπα,θα σε πολεμήσω.

Ασπίδα μου η αλήθεια,πανοπλία μου η τιμή.

Με λάθος άνθρωπο τα έβαλες του είπα.

Όσο με πονάς, τόσο ο Χριστός με γιατρεύει.


Η ζωή μου είναι μια μόνιμη χαρμολύπη.

Κάθε Οκτώβρη όμως η χαρμολύπη μαζεύεται και έρχεται και κουρνιάζει μέσα μου σαν μικρό παιδί.

Κάθε Οκτώβρη θυμάμαι.

Κάθε Οκτώβρη πεθαίνω.


Και κάθε Οκτώβρη ανασταίνονται όλα εκείνα που τους μήνες που έφυγαν απλώς περιφέρονταν

μέσα μου ή ήταν νεκρά.

Коментарі


bottom of page