ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά.. Παγωμένα δαχτυλάκια μουλιασμένα στις λούμπες πατουσάκια κατακόκκινες μυτούλες,παιδικές φωνούλες,και μάτια αστραπή, να γεννοβολάνε σε αλλεπάλληλους τοκετούς όνειρα και να χουχουλιάζουν στο βλέμμα την ελπίδα όλου του κόσμου.

Αξημέρωτα ξαμολιόμαστε στα σκοτάδια του δρόμου πλατσουρίζαμε στα λασπόνερα και πιάναμε με τη σειρά τα σπίτια, να προλάβουμε,πριν τελέψουν τα λιανόματα και η υπομονή των νοικοκυραίων. Δεκαρούλες, εικοσαράκια, δραχμούλες, δίπλες και κατιμάρια γλύκαιναν τη μέρα μας και την ψυχή μας..

Ετσι καλωσορίζαμε, καλό δεχόμαστε και μελώναμε το νέο χρόνο με την ευχή, να είναι καλός και γεννόδωρος μαζί μας .

Μικρά παιδιά μεγάλη ελπίδα..

Οι προδοκίες μας είχαν το μάκρος της ζωής και τα όνειρά μας ήταν ακόμα νωπά και αξόδευτα..

Απο τότε ο χρόνος κυλάει πάντα σταθερά και η ζωή επαναλαμβάνεται στις ίδιες σχεδόν αποχρώσεις... Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς ανυπόμονα κουδουνίσματα, βιαστικά ποδοβολητά στις σκάλες, τριγωνάκια, σκουφάκια και παιδικές φωνούλες, με γυρνάνε πίσω στα σοκάκια του χρόνου σε εκείνη την ατρύγητη ανεμελιά της νιότης μας.

Τώρα όμως, το πάει ο παλιός ο χρόνος, στάζει πάντα θλίψη, γιατί ώρα με την ώρα μέρα με τη μέρα χρόνο με το χρόνο η ζωή μας κατηφορίζει ανεπιστρεπτί, γίνεται χθες και ανάμνηση σε προηγούμενο πλάνο .

Οι αποχαιρετισμοί είναι πάντα ντυμένοι με διάσπαρτη μελαγχολία και τέτοιες ώρες η μνήμη σκαλώνει εμμονικά σ' αυτά, που αφήσαμε πίσω, την ανύποπτη παιδικότητά μας, τη φασαριόζα νιότη μας, τις φτωχογειτονιές και τις αλάνες μας, τη σίγουρη αγκαλιά του σπιτιού μας, καθώς ανοίγαμε τα φτερά μας στη δική μας ζωή και την προσωπική μας ευτυχία.

Στο τεφτέρι του απολογισμού η ίδια σκληρή διαπίστωση, μπροστά τα κέρδη και πίσω η χασούρα.

Τα σπίτια, που αφήσαμε πίσω μας βουλιάζανε στη σιωπή ,οι παππούδες πιάσανε μόνιμο στασίδι στο κοιμητήρι, οι γονείς μας ασπρίσανε και βαρύνανε και εμείς παραμεγαλώσαμε πια και αλλάξαμε ζωή και συνήθειες..

Εμείς οι τυχεροί και ευλογημένοι, πού αποχαιρετήσαμε πολλούς χρόνους και καλωσορίσαμε άλλους τόσους.

Τώρα πια έχουμε επίγνωση..

Οι γιορτινές οι μέρες φοράνε πάντα τα καλά τους και ένα κόκκινο φιόγκο της χαράς στα μαλλιά τους.

Είναι όμορφες και λαμπερές, κατάφορτες από όνειρα και ελπίδες, είναι μια κάποια λύση στα σκαλώματα και τα διέξοδα..

Η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι το αντίδοτο του θανάτου και η χαρά το αντίδοτο στις μπόρες της ζωής και τα δύσκολα .

Ας καλωσορίσουμε λοιπόν ανοιχτόκαρδα το νέο χρόνο, ας τον γλυκάνουμε με λιχουδιές, ας τον μελώσουμε, ας τον γιορτοστολίσουμε με όνειρα ελπίδες και προδοκίες και ας ευχηθούμε να κουβαλάει στο σακίδιό του, περισσότερες χαρές, λιγότερο πόνο και συμφορές, ψωμί για όλους τους ανθρώπους, ειρήνη στις ψυχές και τον πλανήτη μας και υγεία για όλο τον κόσμο.

Καλή χρονιά

24/12/2024

Λιάνα Πουρνάρα