Είναι εκείνες οι μέρες και οι στιγμές που σε ψάχνω.
Σε αναζητώ για να γεμίσει νόημα η ζωή μου με την παρουσία σου.
Πρέπει όμως να διανύσω τεράστιες αποστάσεις καρδιά μου για να βρεθώ εγώ κοντά σου.
Εγκλωβίζομαι στους διαδρόμους του μυαλού μου, μια και δεν μπορώ να σε έχω.
Δίχως ύλη μπαίνω στα σκοτάδια μου για να σε βρω.
Έρχεται άυλη η μορφή σου και σαν φλόγα φωτίζεις τα σκοτάδια και τα κάνεις φως.
Σε κοιτώ και με κοιτάς λέγοντας λέξεις πολλές, χωρίς να κινούνται τα χείλη.
Κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.
Ξέρεις πως να με γαληνεύεις.
Αγγίζεις τα πάντα με το βλέμμα σου και γίνεσαι ο πρωταγωνιστής στην δική μου σκηνή.
Ακόμη όμως και όταν πέσει η αυλαία αναπολώ τις στιγμές που σε έχω κοντά μου.
Ξέρεις πόσο όμορφο είναι να έχεις κάποιον, να ακούει και να καταλαβαίνει τι λες ακόμη και με την σιωπή σου;
Ο ήχος της σιωπής κάποιες φορές κάνει περισσότερο θόρυβο από πολλές συζητήσεις.
Άλλωστε και τα μάτια δεν βγάζουν ήχο όμως οι λέξεις που βγάζουν είναι ότι θέλεις να πεις χωρίς καν να μιλήσεις…
Έχεις τα πιο όμορφα φλύαρα μάτια που έχω δει ποτέ.
Όταν δεν σε έχω, τρέχω στα σκοτάδια μου.
Έτσι μπορώ να ζω και να αναπνέω. Εσύ είσαι αυτός που κατάφερε να αποδυναμώσει ότι έκρυβα εκεί και να μπεις σαν χαραμάδα φωτός. Αισθάνομαι την παρουσία σου, ακούω την φωνή σου και βλέπω την μορφή σου.
Η παρουσία σου μου δίνει ζωή.
Η ζεστή φωνή σου με βγάζει από την άβυσσο.
Η μορφή σου κυριαρχεί στο νου και στην ψυχή μου.
Έστω και έτσι μπορώ να ζω, να υπάρχω και να παίρνω ανάσες. Κρύβεσαι στα σκοτάδια μου γιατί δεν μπορείς να είσαι στο φως μου…
Comments