Κύμα ενάντιο στις προσμονές της λήθης.
" Ενθυμού, ενθυμού,…"
Πώς άλωσες την ψυχή μου κύμα μακρόπνοον και επίθελκτον, μαζί σου ένδυμα λινό και αέρινο.
Κορφές λευκές και αφρώδεις, ζαχαρωμένη κεφαλή, Μεδούσης άστρος.
" Ενθυμού, ενθυμού,…"
Έπλασεν η θάλασσα μυριάδες κύματα γαλάζια, πράσινα ,μαβιά ,χρυσά και πορφυρά, στου ήλιου τ' ανάπλασμα είδεν η μήτηρ του και περισσώς εθαύμασε επικαλουμένη θέλγητρα νυκτός.
" Ενθυμού, ενθυμού,…".
Κ.ΚΑΡΑΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Comentarios