Και έρχεται μια μέρα που «ξυπνάς».
Ρωτάς τον ίδιο σου τον εαυτό «που και πώς χάθηκα» έτσι...
Το «πάντα χαμογελαστό» άτομο, η χαρά της παρέας, βάζοντας πάντα τους άλλους πάνω από τον εαυτό σου.
Πολλές φορές να λες 'ναι' σε πράγματα που δεν ήθελες να κάνεις, αλλά για να μην πληγώσεις τα συναισθήματα των άλλων, να το κάνεις.
Να ψάχνεις ή να αναζητάς την έγκριση από όλους εκτός από τον ίδιο τον εαυτό σου και συστηματικά να παραμελείς τις δικές σου ανάγκες και επιθυμίες.
Και ξαφνικά κοντεύεις πενήντα!
Μισού αιώνα πλάσμα!
Όταν κοντεύεις τα πενήντα και τελικά, επιτέλους τα έχεις βρει με τον εαυτό σου· τον έχεις βάλει στο πιο ψηλό σου σκαλοπάτι, εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι η άποψη και η γνώμη των άλλων δεν είναι δική σου δουλειά και δεν πρέπει να είναι!
Φυσικά, ίσως αυτό το να βρεις αυτό το σκουληκάκι μέσα σου και να πεις «ώπα, φτάνει με τα Ναι», να είναι τελικά και ένα θέμα ηλικίας.
Όταν κοντεύεις να γίνεις μισού αιώνα γυναίκα συνειδητοποιείς, αν δεν το έχεις καταλάβει πιο πριν, ότι μόνο εσύ έχεις σημασία!
Ότι όλοι οι άλλοι έρχονται μετά!
Και, όχι δεν είναι εγωιστικό, το αντίθετο, είναι ζωή.
Το να λες "όχι" εκεί που θεωρείς ότι δεν μπορείς να προσφέρεις την παρουσία σου, είναι σεβασμός στον ίδιο σου τον εαυτό.
Είναι τα δικά σου θεσμικά όρια που δηλώνουν εσένα, το άτομό σου.
Είναι μια δήλωση αυτοεκτίμησης που την λες με όση ειλικρίνεια έχεις και αυτό πρέπει να αφορά τις προσωπικές αλλά και τις επαγγελματικές σου σχέσεις.
Και ναι λοιπόν, λίγο πριν τα πολυπόθητα πενήντα επιτέλους σε είδες, ίσως για πρώτη φορά!
Δίνεις προτεραιότητα σε σένα, δίνεις προτεραιότητα στην υγεία σου, σε ότι σε κάνει να νιώθεις καλά, σε ότι σε κάνει να χαμογελάς ή ακόμη και να σκάσεις στα γέλια!
Και αν έχει κόσμο γύρω και σε βλέπει;
Τότε τι;
Να πεις: <<Εγώ είμαι εγώ και κάνω ότι γουστάρω!>>
Επιτέλους βρήκες τη φωνή σου, αυτή που ήταν χαμένη στα «πρέπει» και τα «Μη» του κόσμου, αυτού του χαμένου κόσμου στο ΝΑΙ από υποχρέωση και όχι από τα δικά σου θέλω!
Ναι λοιπόν, εδώ κάπου λίγο πριν τα πενήντα χάνοντας φίλες, μαμά και μένοντας «ορφανή», έμαθες να σταματάς να κάνεις πράγματα που δεν συνάδουν με τις αξίες και τις προτεραιότητές σου.
Πλέον, προτεραιότητα είναι η δική σου αξία, η αναζήτηση των δικών σου θέλω και ας μην συνάδουν με τις απόψεις των «άλλων», όποιοι και αν είναι αυτοί.
Βρήκες τη φωνή σου! Εκφράζεις με σιγουριά τις απόψεις και τις επιθυμίες σου και τα λάθη σου· ναι, κάνεις και θα κάνεις πολλά ακόμα λάθη, αλλά και αυτά είναι μέρος του εαυτού σου· αυτού του νέου εαυτού, που όπως είναι τον αποδέχεσαι πλήρως.
Πλέον λες ΟΧΙ και μένεις σταθερή στις επιλογές σου, γιατί δεν μπορείς τις δεσμεύσεις που δεν εξυπηρετούν πλέον τους στόχους σου ή τις επιλογές σου.
Κάποιοι ίσως νιώσουν ότι «τους αποφεύγεις»· όσοι όμως σε ξέρουν καλά και αντιληφθούν «τα γιατί» στην αλλαγή σου, θα δουν το αυθεντικό σου χαμόγελο που πάντα είναι και θα συνεχίσει να είναι χαραγμένο στο πιο όμορφο σου πρόσωπο.
Λοιπόν, κάπου εκεί όταν φτάσεις επέλεξε ΕΣΕΝΑ!
Κάπου εκεί θα με βρεις!
Comments