Μέσα στην πλάση πόση λύπη
όταν ανακαλύπτεις πόσο η αγάπη λείπει.
Ο γλύπτης στο μάρμαρο λευκά περιστέρια σφυρηλατεί
κάποια άνοιξη πάλι να φέρει .....
Αναμονή τόσο μακρινή....
Όνειρα θρυμματισμένα πάνω σε βράχια ξεχασμένα... μέσα σε λάβα καμένα...
Λουλούδια χωρίς πνοή, δροσιά,
και του ήλιου φως δεν θα ανθίσουν ποτέ.
Πουλιά που πετάξανε και δεν θα ξαναγυρίσουν..
Λείπει πόσο η αγάπη,ο σεβασμός
η εκτίμηση λείπει...
Τώρα το ανακαλύπτεις;
Μάσκες τα πρόσωπα καλύπτουν
κι ανακαλύπτουν με τι μοιάζουν
πώς να κρυφτείς στο ψέμα ...
Αφού η αλήθεια φωνάζει...
Με μάσκες καλυφτείτε
έτσι κι αλλιώς πάντα φοράτε μία μάσκα...
πάρε και δώσε μη φανερώσεις
ποιος είσαι εσύ..
.....ποιος είμαι εγώ.....
Ναι μόνο το πρόσωπο κρύψε νομίζεις δεν θα σε βρω...
Σε εσάς που φύγατε σε μια στιγμή...
και εμείς που ζούμε μες στο ψέμα ψάχνουμε την αλήθεια ποιος θα την πει;
Νίκη Σιγάλα
Comments