Λένε τα λόγια μπορούν
όταν αφήσουν τα χείλη
να δώσουν πνοή, ν' ανοίξουν πληγή
είτε είν' αυγή, είτε δείλι.
Μόνα τους τα λόγια θα βρουν
ποιον δρόμο ν' ακολουθήσουν,
πού θα χαθούν, πού θα σταθούν,
κι όπως τα άνθη ν' ανθίσουν.
Ψάχνω καιρό για να βρω
μόνο κατάλληλες λέξεις,
να είσαι εδώ, να σου τις πω,
σαν τις ακούσεις, ν' αντέξεις.
Μοιάζουν τα λόγια φτωχά
για όσα κρατώ φυλαγμένα,
λόγια πολλά, λόγια φθηνά,
τα λόγια δεν είναι για μένα.
Άκου, τριγύρω μιλούν
όσοι δεν έχουν ιδέα,
κάτι να πουν, λόγια σκορπούν,
λόγια πετούν φευγαλέα.
Απ' όλους αυτούς μακριά,
απόσταση πάντα κρατάω,
ούτε λεπτό δε θα σταθώ,
φεύγω και δε σταματάω.
Γύρω σκοτάδι και φως,
άλλοτε φως και σκοτάδι,
η μέρα περνά, ο χρόνος κυλά
κι έρχεται πάλι το βράδυ.
Τότε που οι σκέψεις ηχούν
πιο δυνατά από τα λόγια.
Ο χρόνος κυλά, εσύ πουθενά,
μετρούν τα λεπτά τα ρολόγια.
Μέσα σε λίγες γραμμές
έχω τα πάντα γραμμένα,
όσα κρατώ τόσο καιρό
μέσα βαθειά χαραγμένα.
Κι όσα με λόγια δεν πω,
τα γράφω μέσα σε στίχους,
κι άμα ψαχτείς, ίσως τα βρεις
γραμμένα με σπρέι σε τοίχους.
Δίνω στα λόγια φωνή,
τα 'χω ντυμένα με νότες,
είμαστε εμείς της εποχής
ρομαντικοί ταξιδιώτες.
Κι όταν περάσει ο καιρός,
σαν μαραμένο λουλούδι,
ίσως με βρεις, με θυμηθείς
μέσα από κάποιο τραγούδι.
Μέσα απ' τα λόγια γυρνώ
κι ας φαίνεται να ξεμακραίνω,
έτσι είμαι εγώ, έτσι μιλώ
κι ας φαίνεται ότι σωπαίνω
תגובות