Καρδιά μου, Λερναία Ύδρα γίνονται τα προβλήματα γύρω σου και εσύ, Ηρακλής, σκληροτράχηλος, να τα πολεμάς. Περνάς από χωματόδρομους, νευρολογικά και σωματικά μονοπάτια που σε κλείνουν σε ένα κλουβί «χαμένων συναισθημάτων», σε μια γυάλινη περίφραξη, αναλαμβάνοντας τα προβλήματα, τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων, παραμελώντας τα δικά σου.
Χάθηκες, έβαλες στην άκρη τις δικές σου ανάγκες, τα δικά σου θέλω, μην αφήνοντας τον χαρισματικό σου εαυτό να παρασυρθεί, να εξελιχθεί, να ριζωθεί σε εκείνα που σε κάνουν να ζεις και να υπάρχεις. Φτάνει να πατάς σε χαλικόστρωτους δρόμους ξυπόλητη, φτάνει να κάνεις θυσίες για άλλους.
Πάψε να είσαι το καλό παιδί. Είναι δύσκολο, θέλει χρόνο και κόπο, αλλά μπορείς! Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει μόνο το θέλω! Βάλε λοιπόν το πολύχρωμο φόρεμα της άνοιξης, φόρεσε τα κόκκινα ψηλοτάκουνα, βάψε με κόκκινο της φωτιάς τα χείλη και φόρεσε το πιο πλατύ σου χαμόγελο. Ο καιρός να περπατήσεις, με όλο το στητό σου ανάστημα, σε κόκκινο χαλί, έχει φτάσει.
Προτεραιότητα πια εσύ και ο εαυτός σου, εσύ και τα δικά σου θέλω, εσύ και τα χαμένα σου όνειρα και συναισθήματα. Μάθε να λες "όχι" και να μην νιώθεις άσχημα. Απαλλάξου απο τα «αρνητικά συναισθήματα» που σου δίνουν οι άλλοι. Αγκάλιασε εσένα και θάψε τα προβλήματα που σου φόρτωσαν. Νιώσε και γέλασε με όλο σου το είναι. Κάνε την κάθε σου μέρα πιο λαμπερή, ερωτεύσου και ζήσε την κάθε στιγμή σου όπως εσύ θες, όπως εσύ ονειρεύτηκες˙ μπορείς!
Λοιπόν, πάμε γι’ άλλα καρδιά μου;
Μαρία Μίτα Νικολάου
Commentaires