Λύγισαν...

Δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα

από τότε...

Κι ούτε πρόκειται.

Κι όσο με κοιτάζω...

Όσο μας κοιτάζω

- με την ύπαρξή μας βυθισμένη ως το μεδούλι,

στην υποκρισία και το μίσος -

είμαι πλέον πεπεισμένη

για την Αθωότητα

των Ήλων...

Σε αντίθεση με μας,

Αντιστάθηκαν σθεναρά...

Και σαν "λύγισαν",

Βυθίστηκαν

με λυγμούς

στο Άχραντο Κορμί

της Αγάπης,

της Απόλυτης...

® Κατερίνα Πήττα