Ο Αντρέας και η Μαρία μεγάλωσαν στην ίδια γειτονιά.
Οι μανάδες τους φίλες καρδιακές, ότι έφτιαχναν από κέντημα μέχρι φαγητό το έφτιαχναν μαζί.
Ακόμη και τα παιδιά τους γέννησαν την ίδια χρονιά σαν να το κανόνισαν από πριν.
Μεγαλώνοντας, τα δύο παιδιά πήγαιναν μαζί στο σχολείο και είχαν μια ιδιαίτερη σχέση, ο Αντρέας πάντα πρόσεχε την Μαρία του και όταν επέστρεφαν από το σχολείο σιγουρευόταν πως έμπαινε στο σπίτι της με ασφάλεια και μετά συνέχιζε για το δικό του.
Τα χρόνια περνούσαν τα παιδιά μεγάλωναν και σιγά σιγά κατάλαβαν πως ήταν ερωτευμένοι.
Κάθε φορά που την έβλεπε καρδιοχτυπούσε δυνατά.
Κάθε φορά που τον έβλεπε, πεταλούδες τριγύριζαν στην κοιλιά της μην μπορώντας να τις αγνοήσει. Δεν άργησε να έρθει και το πρώτο φιλί τους, τόσο αυθόρμητα που ούτε καν το κατάλαβαν.
Η Μαρία ήταν καλή μαθήτρια και ήθελε να σπουδάσει δασκάλα.
Ο Αντρέας της είχε υποσχεθεί πως μόλις τελειώσει τις σπουδές της θα την ζητούσε από τον κυρ Γιάννη και θα την έκανε δική του.
Τα παλιά εκείνα χρόνια ήταν δύσκολο κανείς να σπουδάσει όμως το ήθελε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να της αρνηθεί.
Τον Ιούνιο του 1974 πήρε το πτυχίο της, για να το γιορτάσουν είχαν κατέβει στην Αμμόχωστο και θα πήγαιναν για φαγητό με τις φίλες της.
Ο Αντρέας θα πήγαινε να την πάρει όταν τελείωνε την δουλειά. Συζητούσαν στο τραπέζι με τα κορίτσια και γελούσαν.
Την ερχόμενη βδομάδα θα πήγαινε να πάρει και το νυφικό της και βρήκε την ευκαιρία να τους το ανακοινώσει.
Οι προετοιμασίες για τον γάμο ξεκίνησαν, η ημερομηνία του γάμου μετά τη μέρα της Παναγίας 16 Αυγούστου.
Επέλεξαν να παντρευτούν στην πανέμορφη εκκλησία της Αγίας Ζώνης στην Αμμόχωστο.
Οι μέρες που πέρασαν ήταν χαρούμενες. Τίποτα δεν προμήνυε το κακό που ερχόταν.
Σάββατο 20 Ιουλίου 1974 ξημερώματα, Τούρκοι αποβιβάζονται στην θάλασσα της Κερύνειας.
Γενική επιστράτευση, όλοι οι άντρες έπρεπε να παρουσιαστούν, να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Μαζί τους και ο Ανδρέας, έφτασε αξημέρωτα στο σπίτι της Μαρίας, την αγκάλιασε την φίλησε κι έφυγε. Η Μαρία έμεινε πίσω με προσευχές και δάκρυα στα μάτια, παρακαλούσε Τον Θεό να της τον επιστρέψει ζωντανό.
Πέντε μέρες μετά ο Αντρέας πέρασε το κατώφλι του σπιτιού τους. Η Μαρία δόξαζε Τον Θεό και όλους τους Αγίους που της τον επέστρεψαν πίσω ζωντανό.
Η καρδιά του είχε ψυχραθεί. Ο πόλεμος σκληραίνει τους ανθρώπους. Όταν δεις τον θάνατο μέσα στα μάτια πώς να αντικρίσεις την ζωή;
Τα σχέδια για τον γάμο τα έκαναν στην άκρη.
Θα παντρευόταν σε κλειστό κύκλο μια και οι περισσότερες οικογένειες είχαν χάσει κάποιο δικό τους άτομο. Την προηγούμενη του γάμου, παρόλο που ήταν γιορτή, η Μαρία έπρεπε να πάρει το νυφικό της από την μοδίστρα αφού το αμέλησε με όλα αυτά τα γεγονότα.
Κανονικά ο Αντρέας δεν έπρεπε να δει την νύφη εκείνη την μέρα.
Δεν υπήρχε κανείς άλλος να την πάει μέχρι την μοδίστρα κι αναγκαστικά ο Αντρέας ανάλαβε.
Είχαν δώσει ραντεβού στις οκτώ το πρωί ακριβώς.
Παρά την στεναχώρια τους, παρέλαβαν το νυφικό και ένα ίχνος ελπίδας κούρνιασε μέσα τους.
Θα ξεκινούσαν κάτι όμορφο μαζί και ήθελαν να ζήσουν αυτές τις στιγμές ευτυχίας. Αρκετός ήταν ο πόνος και η πίκρα τους.
Μόλις βγήκαν από τον οίκο νυφικών ένας κρότος και μια κραυγή τους έκαναν να παγώσουν.
Η κραυγή ήταν της Μαρίας. Ένας πυροβολισμός μάτωσε το νυφικό της όπως το κρατούσε σφιχτά. Έπεσε λαβωμένη από μια σφαίρα στην κοιλιά. Δεν πρόλαβε να πει στον Αντρέα της το μεγάλο μυστικό. Του το κρατούσε έκπληξη για την πρώτη νύχτα του γάμου, αλλά θα θαβόταν κι αυτό μαζί της. Το μωρό τους, που δεν πρόλαβε να ζήσει.
Που βάρβαροι κατέστρεψαν την ζωή του όπως και άλλων τόσων Ελληνοκυπρίων στην τουρκική εισβολή του 1974.
Μαριάννα Λάντου
Comments