"Με την στήλη του Μάνου" Όπως θα γερνάς...

Είναι προνόμιο σε αυτούς,  που τις ρυτίδες στον καθρέφτη τους αντικρίζουν.

Μπορεί η ζωή τους,  να ήταν δύσκολη και σκληρή,  όμως εκείνοι συνεχίζουν. 

Με τα γεράματα αγκαλιά,  με τις στερήσεις της ηλικίας. 

Με τις απώλειες που τους πήρανε,  ανθρώπους και μαζί τους στιγμές ευτυχίας. 

Όπως θα γερνάς, τότε θα καταλάβεις και θα προσέξεις. 

Πως έκανες πολλά,  που τώρα δεν θα τα επαναλάβεις,  γιατί πολύ χρόνο δεν θα έχεις. 

Μίλησες με άτομα,  που δεν σε αγαπούσαν. 

Που σε εσένα, τα χειρότερα αισθήματα ξυπνούσαν. 

Η κάτι άλλες καταστάσεις,  δύσκολες,  και ψυχοφθόρες.

Που όσο τις έλυνες,  πολλαπλασιαζόντουσαν και γινόντουσαν μεγάλες μπόρες.

Τώρα όμως που γερνάς,  ο λίγος χρόνος πιο σωστά θα κυλήσει. 

Αφού η εμπειρία σου, ξέρει τι αξίζει και τι όχι,  για να κρατήσει. 

Όταν ο χρόνος ήταν πολύς,  έμοιαζε η ζωή μεγάλη. 

Όμως πάντα αυτό με αυταπάτη μοιάζει. 

Μικρή η ζωή, ακόμα και για αυτόν που γεννιέται τώρα. 

Δύσκολο να αντιληφθεί,  πόσο γρήγορα περνάει η ώρα. 

Θα νομίσει την επίγεια ζωή,  σαν κάτι που δεν τελειώνει. 

Όμως κάποια στιγμή θα δύσει και ο θάνατος για αυτόν θα ξημερώνει. 

Θα σπαταλάει τον χρόνο του, όπως κάποιος που έχει λίγα λεφτά. 

Μα γρήγορα όλα τελειώνουν...για να αρχίσουν ξανά. 

Εσύ όμως που γέρασες,  τώρα έχεις ελπίδες. 

Γιατί σε πολλά δόθηκες και τίποτα δεν πήρες. 

Τώρα ο χρόνος σου θα κυλάει σε άλλους ρυθμούς. 

Τώρα ξέρεις, χωρίς να χρειάζεσαι να ακούς. 

Γέρασες,  δεν γέρασαν όλοι οι συνομήλικοι σου. 

Ότι κι αν πέρασες,  τον εαυτό σου,  είχες μαζί σου. 

Άργησες αλλά έμαθες, πως του χρωστάς πολλά. 

Πάντα δίπλα σου τον είχες,  παρέα και συντροφιά. 

Όπως θα γερνάει ο κάθε άνθρωπος σε αυτήν την ζωή. 

Το μυαλό του ας γυρνάει σε ότι έχει αγαπήσει πιο πολύ. 

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹