ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ!!

Σου είχα ζητήσει απλά μια βόλτα στη θάλασσα να με κρατάς αγκαλιά και να περπατάμε. 

Δεν είχε ολόγιομο φεγγάρι, ούτε έναστρο ουρανό αλλά εσένα ήθελα και μια αγκαλιά εκεί δίπλα από το κύμα.

Και αν έκανε κρύο, η αγκαλιά σου θα με ζέσταινε.

Ένα καλοκαιρινό βράδυ χωρίς φεγγάρι και άστρα, μόνο εγώ, εσύ και η θάλασσα. 

Δεν ζήτησα τσάντες με ακριβά ονόματα ούτε «μεγάλα δώρα» και ας τα δέχτηκα. 

Για μένα η αγάπη είναι αλλιώς…

Είναι μια μαργαρίτα που την έκοψες από το απέναντι πεζοδρόμιο γιατί μόλις την είδες με θυμήθηκες! 

Είναι εκείνος ο χορός που ακόμη περιμένω, δεν χρειάζονται ξεχωριστές φιγούρες και επαγγελματικές κινήσεις·

θέλω απλά να αφεθώ στα χέρια σου, να γύρω στο στέρνο σου και να λικνίζομαι ακούγοντας το αγαπημένο μου τραγούδι, στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου! 

Ξέρω ότι με αγαπάς, όταν κάνοντας ζάπινγκ στο αυτοκίνητο και ακούς το τραγούδι που μ´αρέσει, το σταματάς και μου χαμογελάς!! 

 Ξέρεις όμως, θέλω να νιώσω πάλι παιδί, να χαρώ ανεκπλήρωτα, θέλω ένα ταξίδι έκπληξη που δεν θα ξέρω τον προορισμό! Πες μου μόνο, «κάνε βαλίτσες, σε 12 ώρες φεύγουμε»! 

Είναι αυτά, τα μικρά που ξέρεις πως με κάνουν την πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου και όμως εσύ επιμένεις σε φανφάρες και ακριβά αρώματα, σε περίτεχνα κουτιά με ονόματα…

Ξέρεις τι ;; 

Περνάνε τα χρόνια, γερνάμε και δεν πήγαμε ακόμα σε εκείνο τον περίπατο στη θάλασσα…

Δεν χορέψαμε ακόμα εκείνο τον χορό και η ζωή φεύγει… 

Μαρία Μιτα Νικολάου