Δωρητής τότε θα είσαι
κι ευεργέτης εσύ,
γιατί δρόμο θ' ανοίξεις,
που στο φως οδηγεί.
Οδηγεί στην ονείρων το χαμένο νησί,
στης χαράς το βασίλειο ,
στην αιώνια αυγή...
κι αμετάκλητα και σταθερά
θα είσαι πάντα μαζί.
Κι αν χέρι βαρύ απλώνει η νύχτα πάνω σε ανοιχτές πληγές,
κι αν οι δρόμοι φίδια γίνουν κι οι μελωδίες μας κραυγές,
κι αν έτσι προχωρώντας
πεθαίνουμε στην χώρα αυτή των Μακαρίων, θύματα ίσως των τροχών
μα πιο πολύ των ευρώ και δολαρίων μην σταματάς, ζήτα απ' το φως
λίγες στάλες ουρανό...
Νικόλας Ζαχαρόπουλος
Comments