Μία νύχτα μυστηριώδη!
Μια νύχτα ανήσυχη! Βαρύ σκοτάδι πέφτει πάνω στο ανάλαφρο μου σώμα. Ανέμου κλίση, το γέρνει στης μεγάλης αγωνίας την ανατριχίλα. Να πέσει! Να χαθεί! Αίμα ξεχειλίζει βάφοντας, την άκρη των ξερών μου χειλιών απο την κατάληψη της μοναξιάς, στην μίζερη μου καρδιά. Κόκκινο κρασί, ξεσπάει πάνω στα σκασίματα τους λιαίνοντας και κάνοντας, γυαλιστερή την ψυχρή τους όψη. Σαν της υγρής θάλασσας την σχισμή, που τρυπώνει το αμυδρό φώς του μισοκρυμμένου φεγγαριού, απο τον τρόμο της περίεργης νύχτας.
Μέσα στο κέντρο του πουθενά, μέσα στο κέντρο της άγνοιας, ξεπροβάλλει αόρατη παλάμη.
Η δροσιά της επισφραγίζει την δική μου, που με παρασέρνει απο το τράβηγμα του απότομου ρεύματος, ξανοίγοντας μου το ανοιχτό και άγνωστο, πέλαγος που με ταξιδεύει απο τις μουσικές νότες των παφλασμών! Ανοιχτά πανιά και οι δύο έχουμε ανοίξει τώρα, πάνω στο ζωηρό μας σώμα. Ταρακουνώντας το απο τους ρυθμούς, που μεθάει το υπνωτισμένο μας μυαλό. Φρακάρει ο ήχος των αυτιών μας, απο το τρανταχτό γλέντι που μας οδηγεί του τρελού δείκτη, το χοροπηδητό απο την πυξίδα της ζωντανής μας καρδιάς. Τι χαρά! Τι ευτυχία! Τα φλάς να πέφτουν σαν βροχή, μέσα στην ξαστεριά του σκοτεινού ουρανού, που τραβά η αντανάκλαση των αμέτρητων και φωτεινών άστρων, που χαιδεύουν τις κρυφές σκιερές μας φιγούρες, που χαράζουν το απόκομμα μας πάνω στην σελίδα, της μεγάλης και διάφανης βιτρίνας. Σαν δύο άγγελοι γιορτάζουμε, την δόξα του παραδείσου! Σαν δύο λουλούδια που ανασκιρτούν, τις πεταλένιες τους χούφτες, απο το φίλημα του γλυκού μας νέκταρ μέσα στο στυφό μεδούλι, της ζωής μας. Μεταμορφωνόμαστε σε πολλές μορφές! Σε χιλιάδες ανθρώπινα ταίρια! Τα πάντα νιώθεις να σου ανήκουν. Όλα ζητούν την μοναδική σου κυριαρχία. Και εγώ γίνομαι βασίλισσα της νύχτας, με ολοστρόγγυλο στέμμα γαρνιρισμένο, με ασημοφεγγαρολουσμένες χάντρες! Να πνίγονται μέσα στο γαλάζιο των ματιών μου, που εσύ μου φόρεσες!! Περιμένοντας όλα στο άκουσμα, της αυστηρής μου διαταγής να μείνουν ανέπαφα, απο το ίχνος του χρόνου. Καταχωνιάζοντας στην ταινία του μυαλού μου, την κάθε εικόνα μιάς μοιραίας νύχτας. Μια παράσταση με πολλές σκηνές, που ανέβασαν τα δικά μας πνεύματα. Περπατώντας βήμα-βήμα, δίπλα στης θάλασσας την αλμυρή πνοή, χαρίζοντας μας την ζωογόνα χάρη της αναδύει και τα ζεστά μας αρώματα. Τα μακριά λεπτοκαμωμένα δάχτυλα τους, ξεντώνουν τα σιωπηλά δέντρα που η βουβαμάρα τους, ξυπνάει απο το γαργαλητό των ψιθήρων μέσα στις πτυχές τους, ξεμπερδεύοντας πολλαπλά βαθιά χειροκροτήματα, της εκλεκτής μας παρουσίας. Και τα αρώματα μας αγγίζουν τα μυτερά τους ρουθούνια, σαν το πέρασμα της άνοιξης που ντύνει τα ανθισμένα περιβόλια!!
Λευκή επουράνια στρωμένη αλμύρα, παίρνει γεύση απο το άχαρο κενό της γεμίζοντας, απο την νοστιμιά της υπάρξεως των αυτοκόλλητων κορμιών μας.
Όπου ο αέρας σμίγει μακριά, από κάθε παρέμβασης ξένων υγρών σωμάτων. Σύροντας και την επιστολή της αγάπης, που ξετυλίγουν τα φυσήματα του κάτω, από την μεγάλη φτερωτή πένα, των πτηνών του νυχτερινού ουρανού! Δύο φτερουγίζουν πάνω απο τα προσκέφαλα, που φευγαλαία αφήνουν την ύψιστη κραυγή τους, διαλαλώντας μέσα στο γοργό χρόνο το δικό μας στίγμα. Όπως διαβάζουν και τα πέλματα μας, μέσα στις βαθιές ρωγμές των βουνοκορφών, του τυφλού μας δρόμου. Διασχίζοντας τον τυπώνεται, το στριφογυριστό μας αχνό σημάδι, που δείχνει ακόμα το φώς των μισοκλεισμένων ματιών, της ακούραστης λάμπας που καίνε απο το τσούξιμο, την αυπνίας της να παραφυλά! Στεκούμενη παραμένει, απο την αταξία της φωνής μας. Αναμένει την μεγάλη λαύρα να ανατείλλει, απο το άλλο μακρύ αντυκρινό της βλέφαρο, που θα αφήσει πίσω της σκορπίζοντας την μαύρη της στάχτη, ανάμεσα στα άσπρα κυματένια της όνειρα. Και κάθε καινούργιο δειλινό, καθώς θα τυχαίνει να διαβαίνουμε δίπλα τους, πάνω απο τις περασμένες και μισοσβησμένες μας κουκίδες, θα βλέπουμε το παλιό και καμμένο μυστικό, που θα καταπίνεται απο το φώς της ημέρας. Και θα μας υπενθυμίζει με τον δικό της σύνθημα, κλείνοντας πάντα το ένα πρωινό της μάτι.
Λέγοντας μας πως όταν τελειώνει κάτι, πάντα αφήνει πίσω του την αφή της παρήγορης νοσταλγίας στην ζωή.
Έστω και αν ο ερχομός μας, είναι τόσο σύντομος όπως εκείνη η λησμονιά που διέχεε η απαρηγόρητη νύχτα!!
Μέσα στην ψυχή μας, στην καρδιά μας και σε κάθε νέα προσδοκία μας.
Comments