Ο αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-1959

Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-1959:

Ένας Ύμνος στην Ελευθερία

Ο αγώνας των Κυπρίων κατά την περίοδο 1955-1959 αποτελεί μία από τις ενδοξότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.

Με την ψυχή τους πυρωμένη από το όραμα της ελευθερίας, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, υπό την ηγεσία του Γεωργίου Γρίβα Διγενή, όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη βρετανική αποικιοκρατία.

Δεν ήταν στρατιώτες με ισχυρό οπλισμό· ήταν νέοι και νέες, εργάτες, δάσκαλοι, φοιτητές, απλοί άνθρωποι που επέλεξαν τον δρόμο της θυσίας για την πατρίδα.

Με ψυχικό σθένος και πίστη στον αγώνα, όργωσαν τα βουνά, τις πόλεις και τα χωριά της Κύπρου, γράφοντας με αίμα και φωτιά την ιστορία της αντίστασης.

Οι μάχες τους, οι θυσίες τους,

η αυταπάρνησή τους έγιναν σύμβολα ηρωισμού.

Τα κελιά των φυλακών, όπου γράφτηκαν οι τελευταίες επιστολές των ηρώων λίγο πριν από την αγχόνη, έγιναν τόποι προσκυνήματος.

Οι σπηλιές των βουνών, όπου ορκίστηκαν την αφοσίωσή τους στην ελευθερία, έγιναν ιερά της μνήμης.

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν μόνο μάχη με όπλα, αλλά και πόλεμος ψυχής.

Ένας λαός σύσσωμος, ενωμένος, βροντοφώναξε την απόφασή του:

η Κύπρος δεν θα έμενε δέσμια.

Και μπορεί η ένωση να μην επιτεύχθηκε, αλλά η αυτοδιάθεση και η ανεξαρτησία ήταν ένας θρίαμβος του αίματος και της θέλησης.

Λευτέρης Ελευθερίου

Ύμνος στους Ήρωες της ΕΟΚΑ

Μέσα στις νύχτες τις βαριές

στις σκιές της τυραννίας

γεννήθηκαν τα όνειρα

της άγιας λευτεριάς.

Στης Κύπρου τα αντάρτικα

τα μονοπάτια, αγρύπνιες

φλόγα κρατούσαν στην καρδιά

φωτιά μες στη ματιά.

Σπηλιές για κάστρα διάλεξαν

θυσίες δεν λογάριασαν

κι απέναντι στην αυτοκρατορία

όρκο ιερό κρατούν.

Με λόγχη την ψυχή τους

και φλόγα το τραγούδι

πολέμησαν ως έπρεπε

παιδιά της λευτεριάς.

Δεν λύγισαν στην αγχόνη

δεν σάλεψαν στο βόλι

στο θάνατο χαμογέλασαν

αθάνατοι κι ωραίοι.

Και σήμερα η Κύπρος μας

στα μάρμαρα χαράζει

τα ονόματά τους με τιμή

για πάντα δοξασμένα!

Ζήτω η ΕΟΚΑ! Ζήτω η Λευτεριά!

Λευτέρης Ελευθερίου