Ο ζητιάνος

Άδεια τα χέρια του, πεινά,

στα μάτια πεινασμένα βλέφαρα,

μα στην καρδιά όλα χρυσά,

και η αγάπη του να ξεχειλά,

απ' τα φτωχικά του μάτια.

Στο κρύο μόνος τριγυρνά,

μέρα και νύχτα ξενυχτά,

σε δανεικό παγκάκι,

ψάχνει για λίγο ζεστασιά,

για ένα χάδι μια αγκαλιά,

ένα ψεύτικο λιμάνι.

Κάποιοι άνθρωποι περαστικοί,

την δίψα μακριά του παίρνουν,

με ένα γλυκό ψιθύρισμα,

σαν όαση στην ερημιά,

την αναφαγιά του κλέβουν.