Πάρτε τα όλα...

Με το σπαθί του παγερού ανέμου

πάρε μου τα μάτια, τα λαδιά

βγάλτα σαν οβίδα πολέμου

ωσάν μια ξαφνική αστροπελεκιά.

Πάρε μου τα χρυσαφένια,

τα μαλλιά

εσύ αλήτη, άκαρδε χρόνε

μες στης ζωής τη χειμωνιά

γυμνή, άσε με, συ Κρόνε.

Με της βροχής το χαλασμό

πάρε μου και τη βροντερή φωνή

για να με βρει το ήρεμο δειλινό

μονάχη κι ορφανή.

Με της παγωνιάς το χιόνι

πάρε μου και το μυαλό

σαν βγω εις το μπαλκόνι

για να μην έχω καημό.

Με της νυχτιάς το πέπλο

πάρε μου κάθε χρυσαφικό

σαν πάω στον Άγιο Πέτρο

να είμαι σαν αερικό.

Μα μη μου πάρεις την καρδιά

αυτή την γεννεσιομήτρα

γιατί στης Άνοιξης

την αστροφεγγιά

θέλω να γίνω φύτρα.

Θέλω με τα πλούσια αισθήματα

να στήσω το χορό μου

μες το γιορντάσι του Μαιού

να μ΄ ακολουθούν βήματα χίλια.

Θέλω μονάχα με καρδιά

εγώ να σαϊτεύω

με τα δικά μου τα χαρίσματα

μακρά να διαφεντεύω.

Τι να τα κάνεις τα μαλλιά

μάτια, χίλια στολίδια

αν δεν μιλάει η καρδιά

είναι για πανηγύρια.

Πάρε, Θεέ μου, πάρε μου όλα τα παραμύθια

δώσμου για συντροφιά μονάχα την αλήθεια,

να στήσω παλάτια μες στα στήθια μου

με την αγάπη βασιλιά και όχι τη συνήθεια.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ: ΕΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

© ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ

ΕΚΔ. ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΧΑΡ.ΤΡΙΚΟΥΠΗ 41-43

www.angelakis.gr